gayrinizami şiir

Allah biliyor desem başım ağrımaz sevgili
basitçe yaşlanmak istiyordum seninle
basit
tenha bir göl kenarı kadar dingin
(sivrisinekler dahil)


tek derdimiz
kurbağa ve cırcır böceği sesi olacak kadar iki kişilik
(kertenkeleler misafirimiz)


bazı geceler çingene ateşi yakıp
yıldızları kaçıracak kadar densizce
ve yakamozları kıskandıracak kadar ulu orta
(balıklar şahidimiz)


yüz yüze tartıştığımız vakitlerde
elimizdeki bıçakları saplayıp
kocayacağımız tek yastığımıza
sarılabilirdik mesela
ya da sevişebilirdik umarsızca
(bırak perde açık kalsın hatun, kim utanır ki gölden)


[Yiyip içmekten veya benden sıkılırsan ya da yapacak bir şey bulamadığımız boş zamanlarımızda (ki bu boş zamanlar, genelde; kelebekler için bir ömür, insan için "elveda" demeye fırsat bırakmayacak kadar küçük bir andan ibaretken, bazen ihtiyar salyangozun, bir karış mesafeyi aşması kadar saatler sürdüğü de olmuştur tarih boyunca) çıkar evden, gölgesinde saklambaç oynadığımız çınarın en kallavi dalına salıncak kurar, sallandırırdık kökünden ağacı ve dökülürdü ahlar vahlar yapraklarından. Avuç avuç toplayıp, şefkatle okşardık hepsini tek tek... Sen ninni söylerdin, onlar da rehavete kapılıp uyurlardı mışıl mışıl... Ben rüzgarla örterdim üstlerini serin serin ve tek tek... Olmadı, bir ihtimal fotosentez yapmayı öğrenirdik çiçeklerden... Ya da sırf maksat muhabbet olsun diye; kuşlara balık, balıklara kuş adı verebilirdik (Kırlangıç balığı hariç)... Hiçbiri olmazsa gölde sek sek oynamayı öğretebilir taşlara ya da kim bilir; belki de asırlık kaplumbağalardan tarih dersi alabilirdik. Hiç biri olmazsa sincaplar ve tavşanlarla evcilik oynardık mesela... Baktık onlar da müsait değil o gün, evde yoklar (belki de pazara gitmişlerdir), biz de boş durmaz papatyalardan küpe yapardık kulaklarına ya da taç, saçlarına... Kahkül de ne hoş dururdu o apak alnında...]


biliyorsun sevgili
herkesin hayalini süsleyen
o Endülüs sarayını vaat etmedim sana hiç
ulu orta kulağına fısıldadığım fakirliğimle
meskun mahalimiz olacaktı
derme çatma bir baraka
(tahta kuruları eşrafımız)


sen seccadeyi serip namazını kılacaktın
ben balkonda bağdaş kurup
köpek öldüren şarabımı yuvarlayacaktım işkembeme
(ahali buna alışık asırlardır da memleket namüsait şu sıra)
sonra çıkartıp
siyah üstüne kırmızı çiçek basmalı yazmanı
özgürlüğe katıp saçlarını
oturacaktın karşıma
ve solo türküler söyleyecektin sen
coşkun ve ahenkli
(ben söyleyemem sesim kötüdür bilirsin
ama göbeğimi ya da dizlerimi dümbelek yapar ritm tutardım kesin, maksat kuşlar ürkmesin sesimden)


bazen
ah ulan şimdi Küba'da olmak vardı ya anasını satayım diyerek
bazen
hayat mahkumlarına üzülerek
bazen Filistinli
bazen Afrikalı cılız
bazen mendilci
kimi simitçi
kimi tamirci
kimi vatansız
denize yem
insan tacirlerine meze olan
kırmızı tişörtlü çocuklara ağlayacaktık
kendi çocukluğumuzu unutup
kendi çocuklarımızdan utanarak
(okul yıllarımız hariç)


kâh yoksulluğa
kâh hainlere ve masonlara
en çokta politikacılara sövecek
(pezevenkler ve sübyancılar dahil)
kâh Amerika ve İsrail'e
kâh Rusya ve Çin'e
hatta hızımızı alamayıp
bilumum dış güçlere sırayla beddua yollayacak
kâh insanlığın suratına vuracaktık
sonu izm ile biten bütün kelimelerin
aslında birer faşizm olduğunu
kâh gönül zenginliğimizi pay edecektik
gönülden bi'haber
hayatın insan geçinen orospularına
(çocuklar, ihtiyarlar ve hayat kadınları hariç)


sevişmek mi
derdin sevişmek olsun be'gülüüm
miadını militanca dolduran gerilla kadar özgür
bastırılmış açlığını kusan
muhafazakârlar kadar hummalı olacaktı
sevişmek bize
milletin içinde konuşturma beni sevgili anla işte
mütemadiyen öğün gibi bir şey olacaktı sevişmek ikimize
(sigara içmelerimiz cabası)


ah gitmeyip kalsaydın keşke
çünkü
gayri ihtiyari geldiğimiz bu dünyanın
gayri meşru çocuğu şu hayatta
rüzgarda kendi halinde salınan
boş bir salıncak kadar
gayrinizami yaşlanacaktık seninle
(miskinliklerimiz dahil)





....