anımsayamamak durumunu bazen severim. anımsayamadıklarımı ya da bile isteye anımsamak istemediklerimi yasamamis olmak,
hayatimdan da hiç geçmemişler demek olur bir bakıma. yani onları gerçek kılmam, göz hizama alarak gerçek-leştirmem. yok sayarım.
bu duygu durumu iyi gelir bana, üzmez, ürkütmez. bu bir nevi kendimi koruma durumumda olur bir bakıma. sanal bir duvar.

lakin bu içsel durumum, bu konuya şu ana kadar yazan, kalbi güzelliklerle dolu sizleri,
insan insanın aynasıdır sözünün örneği olanları içine asla almaz.

bende gördükleriniz, emin olun sizde de var olduğu içindir. heybeniz o kadar dolu ki,
siz farkında olmadan ben o doluluktan öyle çok faydalanıyorum ki. ve öyle güzelsiniz ki. çok teşekkür ederim.

az önce bir konu yanıtladım, iyi insan tanımı sizce nedir diyordu sanırım.
iyi- göreceli bir kavramdır, buna rağmen göreceli bir kavram olması da tartışmaya açıktır.
velhasıl tartış tartış bitmez. kime göre, neye göre iyilik ve insan dersek eğer.
benim iyi insan tanımım, gemi batarken seyreden değildir kısaca.
ve bu mekanda fazlasıyla mevcutlar, o bakımdan da mekan ayrı bir güzelleşiyor elbette.
ve bende bu bakımdan buradayım ve hala online olabiliyorum. buna çok memnunum.

bunca güzel şeyi nerden mi biliyorum? çünkü hissediyorum. çünkü foruma yazılan her bir mesajın önünü arkasını,
yan sokağını ya da caddesini. altında ne olabilirini, bilinçaltını irdelemeyi seviyorum.
bundan da gayet keyif alıyorum, bir nevi hepinizle ayrı ayrı tanışıyorum.

devamında da; bilmek mi güzel, hissettirmek mi?
ya da bunu dile dökmediği halde hissedebilmek ve bununla yetinebilmek mi diye sorarsak eğer.
bu da hafta boyu düşüneceğiniz günün sorusu olsun.

tekrar teşekkür ederim, hepinize ayrı ayrı.