T e c e r r ü t
 

Hepiniz beni ben yapmak için girdiniz hayatıma,bazılarınız mahvetti bazılarınız çok mutlu etti. Bazılarınızdan sevmeyi öğrendim , bazılarınızdan insanların kendinden başka hiçbir şeyi sevemeyeceğini. Kiminiz kibri gösterdi , kiminiz merhameti. Çok canımı acıtanlarınız da oldu , sabahlara kadar ağlama sebebim olanlarınız ; kahkahalarımdan iç sesimi duyamadığım kadar mutlu edenleriniz de.

Hayallerimin birer saçmalık olduğuna beni inandırmak isteyenleriniz de çok oldu söylemeliyim,peşinden koşmam için yüreklendirenleriniz de ; attığım her adımda yeni bir eleştiriyle beni yıldıran ve sanki hayat yeterince yormuyormuş gibi önüme engel koyanlarınız oldu , en beklemediğim anda önümdeki taşı var gücüyle kaldıranlarınız da.

Kabus günlerim oldu , kiminiz beni aramaya üşendiniz , kiminiz yaşadıklarımı anlamak yerine yadırgamayı seçtiniz ve iyi ki böyle yaptınız ; böylece iyileştiğimde hepinizin kalıbını görebildim.

Bırakmam deyip bırakanlarınız oldu , halbuki insan bu gider. Ortak dilimizdi yalnızlık kiminizle , konuş konuş bitiremedik , ne yalnızlığımız geçti ne biz konuşmaktan vazgeçtik..

Bir bahane bul hadi. Şu an evet hadi bul bir bahane ve ona mesaj at. Mesela de ki '' Seni rüyamda gördüm '' Yok o çok klişe tamam başka bir şey bulalım.. Yeter ki sen telefonuna bakıp sonra vazgeçme offff sesleriyle. İçini tüketme daha fazla. At gitsin , ne kaybedersin ki ?

“Sonu sana varmayan her yol benim için çıkmaz sokaktır“

Herkese bana davrandığı gibi davranarak hayatı daha yaşanılır bir hale getiriyorum.

Bazı bedenler birbirine yasaktır.
Bazı gözyaşları sadece insanın kendi görebileceği kadardır ve bazı aşklar sadece bir kişiyi yakacak kadar ateşe sahiptir.

Açıkçası kimse hayal ettiği gibi bir hayat yaşamıyor. O yüzden kendini çok da harap etme. Yolun sonu belli , herkes ölüyor.

İnsan kendine vakit ayırmalı ve bazen alıp başını gitmeli. Her şeyi arkada bırakmak kolay değil ama her şeyle beraber yaşamak da akıl alır iş değil.

Yıllar sonra seni bir sokakta , başka birinin kolunda gördüğümde hatırlamayacak kadar unutmuş olmayı dilerim.

Gülüşün kurşun gibi diye boşuna demiyorum.
Başkasına gülersen kafama saplanır,
Bana gülüyorsan...

...sen bana gülmezsin.

Gülüp eğlenmeliydim,
Su gibi akmalıydım şu yaşımda,
Oysa ağır ağır düşünüyorum her şeyi..
Kaç gecem daha böyle huzursuz geçecek?
Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek.

Argo cümlelerim asla var olmayacağının hayıflanışıyla almış başını gidiyor. İkilemlerden artakalan zamanımın keyfine bakıyorum. Keyfime asla kalmadı hayat ve seçimlerim. Kafamın içinde adım başına para sayıyorlar gibi volta atan düzen bozması düşüncelerim.
Ve hiçbir dönüm noktası anı, pişman etmeyecek beni sizlere değer verdiğim için beni mahvedenler!
Kendi kalemde hapsolmuş ve beynimin her odasının kilidini ayrı ayrı “çocukluk”luğumun ulaşamayacağı yerlere koyduğum anahtarlarım için.

Affetmek falan yakışmaz bana!
Düşünmemek sizi... Duyduğum en büyük minnet kendime!

Herkes yaralı..
Mutluyum diyenlere bakma, en mutsuzu da onlar aslında. Kahkaha atanlara bakma, yüreklerindeki gözyaşlarını görsen korkup kaçarsın aslında ve herkes yaralı, birileri birilerinin canını yakmış , birileri hep enkaz...
Oyalanıyoruz, zaman geçsin belki hakikaten unuturuz diyoruz. Zaman geçiyor.

Biz hâlâ yaralı..

Ya yanımda kal ; kitap okuyalım , masallar anlatalım, hayaller kuralım , şarap içip sevişelim..
Ya da defol git şiir ol.

Kimi çok düşünürsen ondan kazık yersin dostum! Kim üzülmesin diye susarsan o cümleleriyle yıpratır seni.
Kim senin için en değerliyse o inceldiğin yerden koparır seni, ne kadar susarsan o kadar kaybedersin!
Ne kadar boğazına dizersen cümleleri o kadar kalbine ağırlık yapar biriktirdiklerin..
Kim için üzülürsen, o kişi üzer seni. Hayat böyle!
Alışmak lazım..
Kimi seversen o öğretir sevmemen gerektiğini...

Hepimizin hayatı film gibi aslında tek sorun bunun farkında olmamamız.
Ve ısrarla bizi başrol yapmaya niyeti olmayan insanların hayatında ucundan bir rol kapmak için diretiyor olmamız.
Garantisi dahi olmayan bir mutlu son için ne gereksiz ne büyük telaş içindesin böyle...
Boş versene, ne insanlar var, vereceğin ufak bir role dünden hazır yaradılışı gereği, sen sevmeye yeteneği bile olmayan bir insana tutmuş başrol veriyorsun.
Git işine!

Bugün nasıl geçti sahi? Kimler üzdü seni bugün? Kimlerden beklediğin cümleleri duyamadın ve bir hayal kırıklığı daha eklendi hüzün koleksiyonuna? Bugün kimlere söyleyeceğin seviyorum cümlelerinden gururun yüzünden vazgeçtin ve kimler istemediğin halde seni sevmeye devam etti?
Bugün birinin gülümseme sebebi olabildin mi? Veya gerçekten mutlu olmaya ihtiyacı olan birinin mutluluk sebebi?
En son ne zaman bisiklete bindin mesela? En son ne zaman sadece sen istediğin için ama sadece sen, kalkıp gittin bir yerlere kimseye ses etmeden? Yalnızlığınla ne zaman konuştun en son?
Kendi kendine kurduğun cümlelerin için bugün kimler yürü git işine bakışları attı sana? Ve bugün kimleri görmezden gelecek kadar bitiktin?
Boğazında düğümlenmiş cümlelerin var mı hâlâ? Yüreğinde kimsenin bilmediği bir aşk belki?
Bugün mutlu olmak için kaç sebebi göz ardı ettin çünkü tıpkı dün ve öncekiler gibi mutluluğun sözlük anlamını unutmuştun, geldi mi tanınamayacak durumdaydın değil mi? Belki mutlu olabileceğine dahi inanamayacak kadar büyük kayıplar verdi yüreğin.
Bugün senden çok daha kötü durumda olan kaç insanın gözlerinden kaçırdın gözlerini kendi mutsuzluğuna olan odaklılığını kaybetmemek için? Bugün kimlerin belkisi kimlerin iyi ki ile başlayan cümlesi oldun?
Ve bu gece.. yastığa başını koyduğunda ne hissedeceksin bugün için? Mutluluk mu... hüzün mü... yarına duyduğun beklenti mi... hayal kırıklığı mı?

Sahi, bugün bugünü hak etmek için ne yaptın?

Hayatın acımasızlığından yakınır dururuz, esas acımasız olan bizleriz. Kendimizle olan kavgamız bittiğinde başkalarıyla etmeye başlarız. Sükûneti sağlamaya o kadar korkarız ki kendimizi o güzel huzura bırakırsak bunun ölüme eşdeğer olacağını ve aslında korktuğumuz şeyin yok olmak mı yalnız kalmak mı bilemediğimiz kıyamete bırakmış olacağımızı varsayarız.
Bilir misin huzur nedir?
Hiç ne olursa olsun dedin mi?

Ben ne kadar konuşursam konuşayım, sen anlamak istediğin zaman anlayacaksın beni!
Ben kendimi anlatmak için her kendimi parçaladığımda sen bakmak istediğin taraftan bakıp beni kanser edeceksin. Çünkü etrafına duvar örmüşsün ve insanların sana ulaşamaması için dünden hazır onlarca bahaneye sahipsin. Ne kadar denersem deneyeyim içeri almıyorsun. Beni kaybediyorsun haberin yok. Ve biliyor musun? Kimse uğraşmayacak benden sonra gereksiz duvarlarınla. Kimse kendini anlatmak için benim kadar çabalamayacak.
İnsanlar artık sustuklarına anlaşılmak gibi tuhaf şeyler bekliyorlar birbirlerinden. Olmadı mı bırak gitsin. İlişkiler basit artık, deneriz olmadı mı herkes kendi yoluna kafası var yani.

Hangi cümleleri ısmarladın yüreğime? Hangi cümlelerle kandırdın beni?
Ne duymak istiyorsun şimdi benden hadi cesur ol ve söyle? Gitme mi diyeyim çoktan yolu yarılamış birine, kal seviyorum demek benim için ne zor biliyorsun buna rağmen gidiyorsan nasıl gitme dememi bekliyorsun?
Hata benim gel düzeltelim mi demeliyim şimdi sen yolun sonuna yaklaşmışken?
Ne duymak istiyorsun söyle hadi... Sırf hatalarımdan ders çıkarayım diye, beni kanatmak için mi gidiyorsun sahi? Kim öğretti merhametsizliği sana?
Madem gidecektin ne bok yemeye geldin mi demeliyim en klişe cümlelerimden özenle seçip?
Git canım... Git.
Öyle büyük problemler yaratmayacağım arkandan, üzülüp mahvolsam haberin olmayacak ve duymak istediğin hiçbir cümle dökülmeyecek dudaklarımdan.

Usulca gittim yüreğinden, ne seni yordum ne anıları. Seni üzmemek için kendimi daha fazla tükettim her seferinde. Çok yol teptim, aşka hep bir adım kala vazgeçtim birilerinden. Ve göze aldım aynı yolları güvendiğim yalnızlığıma geri dönmek için. Mutluluk uzak bir ihtimaldi benim için, bilirsin hepte sorgulardım zaten. Kendimle yetinmeyi daha çok severdim, her seferinde bencil derdin. Kahvemi tek başına yudumlamayı, en sevdiğim filmi tek başına izlemeyi. Belki de bencildim, fakat sebeplerim vardı.
Biri gelseydi şayet tüm bunlar benim için farklı bir anlam kazanacaktı ve o gittiğinde yalnızlığımdan keyif almayı unutmuş olacaktım.
Aşkın faturası yalnızlık, öde öde bitmiyor, ben bitiyorum, sızısı geçmiyor. Hep ödemeyi unuttuğum yeni bir bedel çıkıyor karşıma; bir kere aşık oluyorum, cezasını yıllarım, heveslerim ve umudum ödüyor..

Evet,evet en iyisi bu ve
...ben daha çok iyilerine layığım.
Hı hı aklın bende kalır ve muhakkak, kendime çok iyi bakarım; yoo üzülecek falan değilim, ah tabii ki biliyorum kim böyle olsun ister ki?
Oldu o zaman, hadi severek ayrıldık diyelim, öyle olsun.
Çok öpüyorum geçmişimizin en can alıcı yerlerinden.

Belki böylesi daha iyi..
Uzakta durmak! Yanı başındayken, onu öpmeye olan çığrından çıkmış arzuna karşı koymak. Çünkü böylelikle ileride ondan vazgeçecek kadar bitirdiğinde şu anki heyecanını da kaybetmemiş oluyorsun. Aslında en baştan, onu kaybetmemek için hiç kazanmaktayım seçiyorsun.
Birini bir gün bekler gibi sevmeli oysa insan... sabırla, ümit ederek. Birini son sigarasını saklar gibi saklamalı özenle. En zor anına..
Korkmamalı kaybetmekten insanoğlu nankör evet. O yüzden giden gitmeli, kalanlarla mücadeleye devam etmeli.

Bazen gerçek hayat canını o kadar yakar ki saklanmak istersin.
Bazen bir müziğe, bazen bir oyuna, bazen kitaplara, bazense birinin kalbine..
Fakat eğer gizlenmek için gözüne kestirdiği yer birinin kalbiyse dikkat et!
Her an olay mahallini terk edip seni yine dımdızlak bırakabilir.
İyisi mi? Bırak bu işleri!

Derin bir nefes al ve uzat ayaklarını! Her şey harikaymış gibi davran kendine!
Mutlaka bir gün inanasın gelecek bu muazzam yalana.

Öyle korkma, düşersen düş.
Düşerken aç ki gözlerini, ne için düştüğünü gör.
Nasıl dibe çektiğini bil, kimin ittiğini bil, acıyı bil, dengeyi bil.
O anın bir mola olduğunu, bir sınav olduğunu bil.

Bir an gelir ki, kalkar insan yerden..

İnsanlar her zaman konuşurlar, her zaman senin hakkında kötü fikirlere sahip olmak için dünden hazır bahaneleri de vardır; yani ne kadar önemsersen önemse, kendini değiştirsen dahi insanları değiştiremezsin. Bırak seni sen olduğun gibi kabullenmeyi ve sevmeyi öğrensinler. Beceremeyenleri hayat senin yerine eliyor yaşantından ve sen sadece doğru olanlarla birlikte kalıyorsun..

En büyük meziyet ne biliyor musunuz? Yargılamayan bir zihne sahip olmak...

''fazla kırılmışım, fazla yıpranmış gönlüm, yıpranmışlıklarını düzelttiğim insanlar yüzünden.
meğer insan en çok sevdiklerinden darbe alırmış.
iyileştirdiklerim beni hasta edip gitti.''
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

'taşta saklandım ben yıllarca taşta!
bu yüzden anlamıyorsun öfkemi nasıl sert..
nasıl taze, nasıl bozulmadı taşıdığım aşk.
ağır bir taşla yaşadım nasıl,
beni esirgeyen taştı da öyle söküldü sabrım.
nasıl benzedim taşa, ya da taş bana nasıl, bilemezsin..''



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

''içime işleyen acıyı size değil,
bir suya bırakmayı öğrendim.
dal olmaktan vazgeçeli çok oldu,
bu yüzden ne bir ağacım var ne bir beden.
ne de çiçek açacak benden..''



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

bir gece sabaha karşı,
en kilitli kapılarım açılacak,
yalnızlığımdan çıkıp gideceğim..
ne sensiz kalırım korkusu,
ne de kitaplarda okuyup altını çizdiklerim,
ne alkol ne de sigara tutabilecek beni,
ne ölüm telaşı..


[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

ben pencereye uzanmayı çok isterken,
fakat uzanacak durumda değilken,
bana o gökyüzü taklidini yapmış olana..

sanki bir kez daha yenilmekten korkuyor gibiyim
ve sanki bir defa daha düşersem,
bir daha ayağa kalkamayacak kadar güçsüz.