![]() |
| Üye Günlüğü - Defteri Üye günlüğünüze bu başlık altından ulaşabilirsiniz. |
| | Seçenekler | Stil |
| | #51 |
| Birazdan hava aydınlanacak. Bu işe en çok, yanmayan o patlak sokak lambası sevinecek. Kendini gereksiz hissetmenin nasıl bir his olduğunu bilirsin. 👍 1
________________ ![]() | |
| |
| | #52 |
| Hissetmeden anlayamazsın bazı şeyleri. Yağmur yağdığı kadar değil, sana değdiği kadar ıslanırsın. 👍 1
________________ ![]() | |
| |
| | #53 |
| Serçenin ölmesinde bile bir bildiği vardır kaderin. Şimdi olacak bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa, bugün olmaz. Bütün mesele hazır olmakta. Madem hiçbir insan bırakıp gideceği şeyin gerçekten sahibi olmamış, erken bırakmış ne çıkar. Ne olacaksa olsun!
________________ ![]() | |
| |
| | #54 |
| Nasıl da yoruluyor insan sustuklarından. Boğazındaki o yumruya, nasıl prangalar ekleniyor. Gülmek, konuşmak, haykırmak, nasıl da imkan dahilinden çıkıveriyor. “Ve işte sustuklarından sınanıyor insan.”
________________ ![]() | |
| |
| | #55 |
| 👍 1
________________ | |
| |
| | #56 |
| Haram lokma yerken besmele çekenlerden tiksindim.
________________ ![]() | |
| |
| | #57 |
| Bugün üzerine giydiğin olgunluğu, sana zaman bir armağan olarak sunmadı, onu acı tecrübelerden ve neredeyse sonun olacak anlardan kendi ellerinle dokudun. Yüzüne yansıyan bu sükunetir öncesinde, seni paramparça eden fırtınalar vardi. Bu dengeye ulasmadan önce defalarca savruldun, düştün, uçurumun kenarından döndün. Bu elbisenin her bir ipliği için, ruhundan bir parça bedel ödedin. Ama o bedeller, seni vipratmadı: seni sen vaptı. Her yara, kalbinde bir bilgelik izi bıraktı. Her acı, seni biraz daha Rabbinin merhametine yaklastırdı. Artık kırılmaktan korkmuyorsun, çünkü yeniden doğmayı öğrendin. Ve şimdi, kalbinde sükunet değil; kabulün teslimiyetin ve ilahi huzurun en sessiz mucizesi var 👍 2
________________ ![]() | |
| |
| | #58 |
| Şahidi "Allah" olanin hakki kimsede kalmaz. 👍 2❤ 1
________________ ![]() | |
| |
| | #59 |
| İletişim kurmaya tahammül edebildiğim çok az insan kaldı.
________________ ![]() | |
| |
| | #60 |
| Hafif yağmurlu ve buğulu bir pencereden bakıyorum hayata şu aralar. Artık hayatımda neyin eksik olduğunu düşünmüyorum.Çünkü biliyorum şu hayatta tek eksin olan “ben”im. Yürüyorum ayaklarım benim değil, aklım hep başka yerlerde. Yalnız desen değilim. İnsan içindekilerle nasıl yalnız olabilir ki? Ve her hikaye beni anlatıyor. Hepsi eksik ama olsun... Kim anladı ki zaten beni. Tükeniyorum sonra... Birkaç saniye. Geçiyor. Etrafımda insanlar ve sözleri çoğalıyor. Sonra sonra farkediyorum. Ne kadar kalabalık olursam o kadar yalnızlaşıyorum. Dengesizliğimin içinde saklıyım aslında. Haksız da değilim aslında. İnsanlar söyledikleri sözün arkasında durmazken benim dengede olmamı nasıl beklerler ki. Her otobüs yolculuğu beni bir yerlere götürmüyor zaten. Kendimden uzaklaştırıyor o kadar. İçimden hüzünlenmek bile gelmiyor. Yahu nasıl bir histir bu: İnsan ya mutludur ya mutsuz. İkisini de olamayan insana ne denir ki? -- Fatih Alıç - İçimdeki İnsanlar (Dengesiz) ❤ 1
________________ ![]() | |
| |
| Konuyu Toplam 2 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 2 Misafir) | |
| |