Nakarat:

Durma gecelerim artık karışıyo derken gündüzlerime
Rüya gibi gelir aklıma kazılıyken yine her bir cümle
Dünya sokaklarını aç sensizliğe bugün adımlar atıyorum
Rüya gibi geliyosun ama yanımda yokken nefes alamıyorum

Verse 1:

Sabretmek bana göre duyguların anlamını kaybetmek
İstanbul’u terk etmek gibi ama zamanla dans etmek
Ya da son süratle beni hadi kendine çek
Dudaklarım kuru son bi nefes
Beni sevme kadın bitti heves
Başkasında olan aşkını seç

Bi düşün hayal et ölmüyosun yine çağrılarıma kulak asmıyosun
Açıyosun ama beni duymuyosun ya da duyup da geceleri ağlıyosun
Kafanın içindeyim bilmiyosun ya da gizli gizli beni dinliyosun
Belki sende beni özlüyosun benim gibisin ama sevmiyosun

Nakarat:

Sen durma gecelerim artık karışıyo derken gündüzlerime
Rüya gibi gelir aklıma kazılıyken yine her bir cümle
Dünya sokaklarını aç sensizliğe bugün adımlar atıyorum
Rüya gibi geliyosun ama yanımda yokken nefes alamıyorum

Durma gecelerim artık karışıyo derken gündüzlerime
Rüya gibi gelir aklıma kazılıyken yine her bir cümle
Dünya sokaklarını aç sensizliğe bugün adımlar atıyorum
Rüya gibi geliyosun ama yanımda yokken nefes alamıyorum

Verse 2:

Ölmeden aşklara bak bi ara bende senin gibi var bak bi yara
Eski resimlere bak bi ara giysilerimi al yak bi ara
Sözlere anlam katma daha 5 yıl oldu bunu yapma bana

Yanlışı doğruyu tartma daha ellerimi tutup bakma bana
Efkar olma bana yak sigara söyleme beni yeni aşklarına
Eski ben değilim beni arama çünkü kapanabilirsin ayaklarıma

Nakarat:

Sen durma gecelerim artık karışıyo derken gündüzlerime
Rüya gibi gelir aklıma kazılıyken yine her bir cümle
Dünya sokaklarını aç sensizliğe bugün adımlar atıyorum
Rüya gibi geliyosun ama yanımda yokken nefes alamıyorum

Durma gecelerim artık karışıyo derken gündüzlerime
Rüya gibi gelir aklıma kazılıyken yine her bir cümle
Dünya sokaklarını aç sensizliğe bugün adımlar atıyorum
Rüya gibi geliyosun ama yanımda yokken nefes alamıyorum

Verse 3:

Şehrime kırmızı yağmurdun gözlerin anlattı ya sen sustun
Ben suçtum sokağına dert oldum kin kustum mazgala gece puslu
Yolumu kaybedip sana sordum yine adımlarımsa bi yöne doğru
Titredi eller suratıma seni sert çarpan rüzgara küfrüm sabit

Haftalar aylara mevsimlere muhtaç yıllar yazlara hep kötü başlar
İnsan bence bi lisan yok seni anlatan her sayfaya küsmüş şair
Düşmüş yine yıldızlara gidebilmekten başka
Umutlar inanıp saçları boyamış kaypaklara yine dertsiz şair

Kimine sorguyum şarabı Tanrı’nın yağmuru deldiği gök karın ağrısı
Kararınca ben bi karınca oldum kaf dağı yolları bi serçe kanadı
Mülteci olmak memleket olman saçların arasına dualar ektim
Gitmen gereken tüm şehirlerin bileklerine ben betonlar ektim

Nakarat:

Durma gecelerim artık karışıyo derken gündüzlerime
Rüya gibi gelir aklıma kazılıyken yine her bir cümle
Dünya sokaklarını aç sensizliğe bugün adımlar atıyorum
Rüya gibi geliyorsun ama yanımda yokken nefes alamıyorum

Alıntı