Diyabetik ayakta ampütasyon, yaraların tedavi edilememesi veya kontrol altına alınamaması durumunda uygulanan son çare bir cerrahi işlemdir. Diyabetik ayak yaraları, genellikle konservatif tedavi yöntemleri ile iyileştirilmeye çalışılır. Konservatif tedavi yöntemleri arasında, yaranın temizlenmesi, pansuman yapılması, enfeksiyonun tedavi edilmesi, kan şekeri seviyesinin kontrol altında tutulması, yaralı bölgeye basıncın azaltılması, ayak bakımı ve uygun ayakkabı kullanımı sayılabilir. Konservatif tedavi yöntemleri, yaranın evresine, büyüklüğüne, derinliğine, enfeksiyon durumuna, kan akımına ve hastanın genel sağlık durumuna göre değişiklik gösterebilir.

Konservatif tedavi yöntemleri yetersiz kaldığında veya yaranın durumu kötüleştiğinde, cerrahi tedavi yöntemleri devreye girer. Cerrahi tedavi yöntemleri, yaranın çevresindeki nekrotik dokunun temizlenmesi, yaranın kapatılması, damar cerrahisi ve ampütasyon olarak sıralanabilir. Yaranın çevresindeki nekrotik dokunun temizlenmesi, yaranın iyileşmesini hızlandırmak ve enfeksiyonu önlemek için yapılır.

Bu işleme debridman denir. Yaranın kapatılması, yaranın açık bırakılmaması veya özel materyaller ile kapatılması anlamına gelir. Bu işlem, yaranın iyileşmesini hızlandırmak ve enfeksiyonu önlemek için yapılır. Damar cerrahisi, ayaklara giden kan akımını artırmak için yapılır. Bu işlem, yaranın iyileşmesini hızlandırmak ve kangreni önlemek için yapılır. Ampütasyon, ayak veya bacak dokularının enfeksiyon, kangren veya nekroz nedeniyle canlılığını yitirmesi veya hayati tehlike oluşturması halinde yapılır. Bu işlem, hastanın yaşamını kurtarmak için yapılır.

Diyabetik ayakta ampütasyonun ne zaman ve hangi düzeyde yapılacağına dair karar, çok dikkatli ve multidisipliner bir şekilde verilmelidir. Bu kararda, hastanın genel sağlık durumu, yaranın evresi, büyüklüğü, derinliği, enfeksiyon durumu, kan akımı, nekroz veya kangren varlığı, hastanın yaşam kalitesi ve fonksiyonel beklentileri gibi birçok faktör göz önünde bulundurulmalıdır.

Genel olarak, ampütasyon seviyesi mümkün olan en distalde olmalıdır. Yani, ayak parmakları, ayak bileği, alt bacak, diz, üst bacak gibi seçenekler arasında, en çok dokuyu koruyacak olan seçilmelidir. Ancak, bu seçimde, yaranın iyileşme potansiyeli, enfeksiyonun kontrolü, kan akımının yeterliliği, protez kullanımı ve rehabilitasyon süreci gibi faktörler de dikkate alınmalıdır.