|
|
12 Kasım 2020, 09:21
| #1 |
  |  Ben yazmaya başladığımdan beri Ben yazmaya başladığımdan beri, bir asır geçmiş gibi hissediyorum ve binlerce yazılmayı bekleyen şiiri yazamayacağım ömrümce biliyorum ben yazmaya başladığımdan beri, her gün yeni bir bedene bürünüyorum yazdıklarımın hayatımda ki yeri beni öldürüyor, ölüyorum. ben yazmaya başladığımdan beri hiç durmak bilmiyor insanlar her insan, her sayfa, her satır yeni yeni bir güne yelken açıyor hayatlar. ben yazmaya başladığımdan beri aç kalıyor bütün gökyüzü sıyrılıyor düşlerim, kalanlar geri yakalamaya çalışıyorum sonsuzu. ben yazmaya başladığımdan beri dudaklarının meyvesini topluyorum o duru, öpemeyeceğim elleri her gün, her saat arzuluyorum. ben yazmaya başladığımdan beri saçlarına yağıyor gökteki kar bin durak, bin şehir, bin ileri fayda etmiyor, bütün şehirler dar. ben yazmaya başladığımdan beri mürekkebin ucu bitmedi henüz sen, ben ve akrep ve yelkovan neferi her yeni gün, birer dünüz. ben yazmaya başladığımdan beri kısılmadı henüz bu satırın sesi tüm kuşlar, tüm insanlık bu şehri yıkmaya çalışıyor putlaştırdığım seni ben yazmaya başladığımdan beri. 3 Ocak 2016 👍 3 |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde