Atreides hanesi yıkıldı. Geride Paul ve annesi Leydi Jessica kaldı. Arakkis’in çöllerinde karşılaştıkları isyancı Fremenler’e katılan ikili, hanelerine komplo kuran İmparator ve Harkonnen hanesinden intikam almak istiyor. Beklenen mesih, Lisan Al- Gaib, Dış Dünyadan Gelen Ses’in Yeşil Cennet’i getireceği söylentileri yayılıyor. İmparatorluk huzursuz, gelecek belirsiz ve Kutsal Savaş yaklaşıyor.

Ve işte, Denis Villeneuve’ün üç senenin ardından hikayeyi kaldığı yerden devam ettirdiği Dune: Çöl Gezegeni Bölüm 2 sonunda bizlerle.Formülatik roman uyarlamalarının dışına çıkan ilk film Dune: Çöl Gezegeni, görselliği ve Villeneuve’ün cesur ağırdanPaul Atreides (Timothee Chalamet) ve annesi Leydi Jessica (Rebecca Ferguson), ilk filmde bıraktığımız gibi İmparatorluk’un galaksinin en değerli materyali baharatı işlediği Arakkis gezegeninde. Bölgenin asıl sahipleri Fremenlere katılan ve daha kendisi doğmadan onun için çizilen yolda yürüyen Paul, hem ergenliğini ardında bırakıyor hem de gezegeni sömürmek için nesiller önce kurgulanan kehanetin taşlarını döşüyor. İlk filmde kısa sekanslar halinde izleyebildiğimiz Chani (Zendaya) artık hikayenin ana karakterlerinden biri ve Paul’e yürüdüğü yolda eşlik ediyor. İkilinin arasındaki aşk, Villeneuve’ün doğru tercihi sayesinde ayakları yere basan ve hatta olması gerektiği gibi hikayenin ilerleyişine hizmet eden bir yan öykü.

Paul bir yandan da Javier Bardem’in muazzam aksanı ile izlediğimiz Stilgar’dan gerçek bir Fremen olabilmek için eğitim alıyor. Bu süreç başka bir yönetmenin elinde stereotipleşmiş, klişe bir kahramanlık pohpohlamasına dönüşebilecekken, Villeneuve tüm süreci ana hikayenin güçlenmesini sağlayan bir aksa evirmiş. Paul, annesinin örmeye çalıştığı kehanet ağına kapılmak istemeyen, nesiller evel Benne Gesserit’lerin kurguladığı Mehdi hikayesini neredeyse reddedecek gerçek bir lider olmaya çalışıyor. Ancak tüm soyunun katline neden olan acımasız politik oyunların da farkında ve ne adım atarsa atsın reddettiği bu kurgu, kendini gerçekleştiren kehanete dönüşüyor. Siz de tüm bu olan biten
Filmin senaryosu bunları didaktik ve üstten bakan bir tutumla anlatmadığı gibi, ikinci filmde kadroya dahil olan sosyopat Feyd-Rautha (Austin Butler) gibi heyecan uyandıran eklentilerle daha ilgi çekici hale getiriyor. Empatiden yoksun, katıksız bir sadist olan Feyd-Rautha’yı canlandıran Austin Butler, göründüğü her sahnede sizi koltuğunuzun ucunda tutacak kadar tedirgin edici ve tahmin edilemez karakterle kısa ekran süresine rağmen harikalar yaratıyor. Dave Bautista’nın oyunculuk kariyerinde azimle ilerlediğinin gerçek bir kanıtı olan Rabban’la olan çatışması ve aradaki psikolojik savaş da kayda değer kısımlardan.ler esnasında Dune evrenindeki siyasi ayak oyunlarını, hammadde için sömürülen halkları uyutacak hikayeler ve bu hikayelerin nasıl yüzlerce yıl boyunca devam edip gerçeğe dönüştüğünü, nasıl meyvelerini verdiğini görüyorsunuz. alan anlatımıyla 2021’de ses getirmiş ve bizleri hikayenin devamı için yollarını gözler halde bırakmıştı. Yapım, eserin sadece ilk yarısını anlattığı ve daha mühimi, hikayeyi hiç beklenmedik bir noktada bıraktığı için biraz eleştirilmişti de. Nitekim, Villeneuve bu defa temposunu hızlandırırken, ölçeği de genişletiyor ve evrenin politik oyunlarını ve iktidarların meyledebileceği aşırılıkları çok daha derinlemesine inceliyor.