Kömüre bulanmış baht kumaşından,
Kendime elbise biçtim bu gece.
Elveda dediğin gün batışından,
Sabahlara kadar içtim bu gece.

Anılar hayalde resimler elde,
Bir yeşil vahayı aradım çölde.
Son kez gidişini bildiğim halde,
Umut fallarını açtım bu gece.

Akıl sır ermiyor yaptığın işe,
Masamı doldurdu onlarca şişe.
Yaralı gönlümü saran ateşe,
Kalan yıllarımı saçtım bu gece.

Sigara üstüne sigara yaktım,
Savrulan dumanda resmine baktım.
Fani bedenimin dışına çıktım,
Ruhlar âlemine göçtüm bu gece.

Tanıdım Leyla’nın inatlarını,
Öğrendim ayrılık sanatlarını.
Çifte çifte sevda kantlarını,
Takarak hüznüme uçtum bu gece.

Duygumun kanayan yaralarından,
Umut seçmek zordu aralarından.
Ayrılığın yazı turalarından,
Gönlüme madalya seçtim bu gece.

Ömrümü bürüdüm hüzün sisine,
Gönlüm hasret kaldı sevgilisine.
Kayıp sevdaların Atlantis’ine,
Zaman tünelinden geçtim bu gece.

Mehmet NACAR