Çıkmazdayım yollarım hep karanlık
Sokaklar yalın kaldı ıpıssız
Yağmur birikintileri vurur şemsiyeme
Bir sokaktan geçiyorum ama kapalı

Haykırıyorum bağırıyorum sesimi duyan yok
Soruyorum ben kendime yoksa ben yalnızmıyım
Ay ışığı bana rehberlik ediyor
Yol gidiyor bilinmezliğe

Çıkmazdayım hep bir yol ararım
İçinde bulunduğum bu kermekeşlikten
Bir an olsun kurtulabilmek için
Gönlümün acı isyanı var kendine
Namağlup olmuş hezimete uğramış

Yorgun ve mahsun bir kasım akşamındayım
Sonbaharın ayazı iliklerime işlemiş
Sığınacak bir kapı ararım
Bir sıcak çorba isterim üstelik
Çaldığım kapılar bana hep kapalı

İçimde adlandıramadığım bir his var
Ya diyorum kendi kendime
Ya ben yanlış zamandayım
Ya da zaman bana ayak uyduramamış

Bu mesken böyle değildi diyorum
Kendi kendime cansız ve tatsız
Sanki ruhu çıkmış bedeninden
Umursamaz bir tavır

İnsanların birbirine sevgisi saygısı kalmamış
Delikanlılık demode olmuş
Yerini light sevdalar almış
Bir selamun aleyküm diyen yok
Selam yok kelam yok
.....Şiir seli...