Öfkemi kusmak istediğim insanlar var fakat nasıl yapacağımı bilmiyorum. İçimde büyüyen kırgınlıklarım o kadar şiddetli ki kalbimi tüketip saf bir kötülük büyüyen şekilde besleniyor. Peki zamanımı böyle dengesizliklerle çöpe atmama ne demeli ? Asıl sıkıntım da burada işte. Sanki çok zaman ve az çile varmış gibi kendimi adadığım karakterlere değecekmiş gibi. Değmiyor. Menfaatleri doğrultusunda kendi mantıksal doğruluğuna göre hareket eden insanlardan ve benim yaptığım aşırı fedakarlıklardan ciddi anlamda sıkılmış durumdayım. Bu durumda kimine göre kötü kimine göre mantıklı olacağım. İşte o zaman kimin beni sevip,tanıdığı kiminse sadece işine geldiği için tanıdığı belli olacak. Az olun öz olun.

Alıntı..