Konuşmanın, anlatmanın yetmediği yerde koca koca suskunluklara gömülürsün.
Bağıra bağıra, çığlık çığlığa susarsın.
Çok konuştuğunu sanarlar,
Suskunluğunun ardındaki koca koca kelimeleri duymazlar.
İçine haykırdığın suskunlukları sorarlar,
Uzun hikaye der derin bir nefes alırsın.
Öyle derin bir nefes ki, tüm suskunlukları içinin mezarına üflersin...
Kimi çok konuştuğunu, kimi çok suskun olduğunu söyler.
Herkes vicdanın görebildiği kadar bilir seni.
Ve herkes kalbinin büyüklüğü kadar görür seni.
Senin bildiğinse; kocaman suskunluklarını duyuramıyor oluşundur...