Kimse kimsenin acısını anlayamaz ya da aynı acıyı bire bir duyamaz..
Seni anlıyorum derde diller
Anlayana çok rastlanmaz....
Herkes kendi kaderinin getirdiklerini götürdüklerini bilir ,
Herkes acıyan yanıyla yaşar da
Acısını karşısındakine tam
olarak anlatamaz
Anlatsa da çünkü anlaşılmaz ..
Biri parmağı kesilse
öleceğini zanneder
Bir diğeri ölümü içinde her
nefeste hissederek yaşar...
Kimi rahattır yapar eder zerre kadar suçluluk hissetmeden yaşar ,
Kendini haklı olduğuna inandırarak uyduruk bahanelerle ...
Kimi de her gece yatarken vicdan mahkemesi yapar hayatında yer verdiği insandan hayvana kadar acaba hakkı boynumda vebal
olarak kaldı mı diye ...
Böyledir hayat ,
Alı moru yaşar iç içe ama kimse karayı yakıştıramaz kendine...
Herkes yaşar da bir şekilde
Kimse nasıl can vereceğini hesaplamaz
Soluğu durdukça ciğerinde ...
Diyeceğim o ki ,
Herkes biraz yanıyor içten içe ,
Herkes biraz üşüyor hayat içinde
Ve herkes yabancı en yakınına bile...
Ve herkesin canı yanmıştır can bildiklerinden bir şekilde...
Şu boş yeryüzünde yerin dibini hesaba katmadan yaşayacak kadar
Bencildir insan neticede ...
Anlamaz anlayamaz
kimseyi hiç kimse...

Alıntı