Zaman hiç bir şeyin ilacı olmuyor bazen. Zaten hayata yalnız başlamışsın. Buna kaybetmek denmez. Hâlâ yalnızsan, sen hayatla beraber kalmışsın demektir. Kazanmak hayatına birisini katmaktan mı geçer? Birini çok sevmek, o sevdiğin kişi yanında olmasa bile hayatına katılmış olur mu? Çok seviyorum ama bilmiyor, çoktan katmışsın işte hayatına, sen onu severek yaşıyorsun. Bir kere her sabah uyandığında yanında olmasa da aklında o var. Sen onu yaşıyorsun, onun kimi yaşadığının önemi yok. Ya o hiç bir zaman yanında olmazsa, sen bu hayatı mağlup olarak mı tamamlamış olacaksın? Evet, hepimiz o kadar şanslı insanlar olmayacağız. Kahvenin tadının değişmediğini sanan insanlar var hâlâ... Sevdiğin biriyle içince aynı kalmıyor işte tadı. Her şeyin tadı değişiyor. Onu düşünerek yazdığın bir yazı başka, içinde o varsa her şey başka... Seviyorsun işte, hiç olmayacak birini seviyorsun belki de. Bizler yalnızlığı gözyaşlarıyla yıkayan insanlar olmayı seçmedik. Bizim seçimimiz tek başına mükemmel kalabilmek. İmkânsızı istedik. Hem sevdik hem terkedildik. Haberi yoktu, bazen ona küstük. Biz onunla yaşıyoruz. Bugün onu düşünerek uyuyacak birileri var. O sensin, ya da benim. Birilerinin, hayali birilerinin sahibiyiz. Bazılarımız en mükemmel yalnızlık ödülü verilse alacak kişiler arasında... Özetle seni seviyorum, elinden bir kahveyi esirgeme benden. Kaybettir bana yalnızlığı, adın tek bildiğim ad olsun. Hafızam senden başkasını hatırlamasın.