Çay gibi insanoğlu.
Ateşe düşmeden demini almıyor..''
kitabın içindeki dile durdum
insan okudum içe işleyen
ayrı gayrı görmeyen ilimde pişen
insanı sınırsız ummanlarda yıkayan
insanı insanda eriten iyiliği sevgiyi
doğru ve bükülmez kılan erdemi okudum
Gönül'e durdum
gönül penceresinden yarı okudum
bahçe oldum çiçeklere durdum,
dallarındaki tomurcuğu okudum
toprak oldum
içinde cana duran cemreyi okudum
derdin içinde dermana duran iyiliği okudum
Tenimi soluğumu yıkayan sana durdum
fikirlere durdum piştim yoğruldum
dost sofrasında irfana durdum
sohbet kazanında piştim
gönlümü dilsiz selamla yüreğe vurdum
candan öte,
''hiç''liğe durdum...