Zor bir pratik ama denemeye değer - IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

**HaRuN** · 05 Eylül 2024, 10:49

Reddedilmekten korkuyoruz.
Başarısız olmaktan, beğenilmemekten, sevmekten, sevilmekten, yalnızlıktan, yetersizlik hissinden, rezil olmaktan, göz önünde olmaktan, eleştirilmekten.

Zihnin melodramına kapılıyoruz. En ufak bir şey yaparken bile zihin o kadar çok konuşuyor ki o karmaşada ne yapmak istediğimizi bile unutuyoruz.

Zihnin kontrolünde olduğumuz ve sürekli o olumsuz inançları tekrarladığımız için sürekli tökezliyoruz, tekrar edilenlerin, inançların -kendi gerçekliğini- yarattığını anlamıyoruz.

Ve kendimizi kapatmaya başlıyoruz, korkularımızla yüzleşmek yerine onlardan kaçıyoruz. İlişki kuramıyoruz, birilerine gerçekten sevemiyoruz (çünkü kendini sevmeyen biri başkasını sevemez), bir kaç kez kötü bir deneyim yaşadığımızda -sevilmeye layık biri yok- diyerek kendimizi yalnızlıkla cezalandırıyoruz.

Artık yeni biriyle yolculuğa çıkmaktan, aşık olmaktan, sevmekten kaçıyoruz.

Yeni bir iş kurmak istiyoruz ve başarısız oluyoruz. Çünkü başaracağınıza dair şüpheler içimizi kemiriyor. Sürekli olumsuz olanı düşünüyor ve işler ters giderse ne yaparım diye sayıklayan zihne kapılıyoruz.

Tüm bu olumsuz düşünce ve inançlar başarısız olmamıza neden oluyor ve birilerini ya da kendiniz suçluyoruz, beceriksizim, kimse bana destek olmadı, bu ülkede ne yapılabilir ki, ekonomik kriz, yanlış iş arkadaşları.

Ve yeni bir adım atmaktan korkar hale geliyoruz. cesaretimiz kırılıyor ve kendi kabuğumuza çekiliyoruz.

"Ama ne zaman kalbinizi tüm deneyimlere açık tutmayı ve zihnin kontrolünden çıkmayı öğrenirseniz hayat sihirli bir şekilde değişmeye başlar."

Şikayet etmek yerine ders almak için fırsatlar görürürüz,
Sevilmek istiyorsak önce kendimizi sevmeyi öğrenmemiz gerektiğini anlarız,
Bir şekilde iyileşmek istiyorsak, bolluk, bereket ve huzuru istiyorsak tüm saniyemizi bunları hayal ederek, tekrarlayarak ve içtenlikle inanarak onlara erişebileceğimizi anlarız.

Başımızı bir şeyler gelir, kayıplar, acılar yaşar, yalnızlıkla sınanır ve tüm bunlara rağmen kendimizi kapatmayız, ders alır, olgunlaşır ve savaşmaya devam ederiz.

Korkmak veya kendimizi kapatmak yerine hayatın tadını çıkarmayı seçmek gerek, çünkü hayatın kendisi (iyisi ve kötüsüyle) spiritüel bir öğretmendir. Mutsuz olduğunuzda, bir şeyler ters gittiğinde, kendinizi nedensiz kötü hissettiğinizde bunların geçip gitmesine izin verin. Neden diye sormayın, direnmeyin, kendinizi suçlamayın. Yaşanması gerektiğini idrak edip, dirayetle geçip gitmesini bekleyin.

Ne olursa olsun hayattan zevk almayı seçebiliriz, değiştirmeden, beklentilere girmeden, her şeyin istediğiniz gibi olmadığına üzülerek yaşamak yerine hayatı -size geldiği gibi- yaşayın.

Hiçbir şey sizi korkutmasın, kabuğunuza çekilmenize neden olup, cesaretinizi kırmasın.

Tek gerçek,

Doğdunuz ve öleceksiniz. İkisi arasındaki zamanda, yaşadıklarınızdan mutlu olmayı ya da olmamayı seçeceksiniz.

Ve kim olduğunuzdan, neler yaptığınızdan bağımsız yaşadığınız her deneyim, hayata cesaretle katılma isteği, bir şekilde elinizden geleni yaptığınızı bilmek ve tüm bu zorluklara direnmek sizi sonsuza kadar mutlu edebilir.

Bu bakış açısıyla yaşarsanız kalbiniz sonuna kadar açılır, korkular uçar gider ve ruhunuz özgürleşir.

Böylece kendi cennetinizi yaratırsınız. Her şeyi güzel gördüğünüz, hiçbir acının size yıkamadığı, dirayetle sorunların üstesinden geldiğiniz, içinizdeki neşeyle, huzurla bağlantıyı hiç koparmadığınız bir yaşama ilk adımı atarsınız.

Teslim olur ve akışa geçersiniz, telaşla koşuşturmak yerine huzurla yaşamın tadını çıkarırsınız.

Zor bir pratik ama denemeye değer.

Kaynakça : X / Necati Seker

**Sunshine** · 05 Eylül 2024, 10:57

Emeğine, yüreğine sağlık

Brittle · 05 Eylül 2024, 11:13

Bildiğimiz ama uygulamakta hep es geçtiğimiz doğruları ne kadar güzel ve yalın bir şekilde anlatmış..

Paylaşımına sağlık

05 Eylül 2024, 10:49	#1
HaRuN ✓	Zor bir pratik ama denemeye değer Reddedilmekten korkuyoruz. Başarısız olmaktan, beğenilmemekten, sevmekten, sevilmekten, yalnızlıktan, yetersizlik hissinden, rezil olmaktan, göz önünde olmaktan, eleştirilmekten. Zihnin melodramına kapılıyoruz. En ufak bir şey yaparken bile zihin o kadar çok konuşuyor ki o karmaşada ne yapmak istediğimizi bile unutuyoruz. Zihnin kontrolünde olduğumuz ve sürekli o olumsuz inançları tekrarladığımız için sürekli tökezliyoruz, tekrar edilenlerin, inançların -kendi gerçekliğini- yarattığını anlamıyoruz. Ve kendimizi kapatmaya başlıyoruz, korkularımızla yüzleşmek yerine onlardan kaçıyoruz. İlişki kuramıyoruz, birilerine gerçekten sevemiyoruz (çünkü kendini sevmeyen biri başkasını sevemez), bir kaç kez kötü bir deneyim yaşadığımızda -sevilmeye layık biri yok- diyerek kendimizi yalnızlıkla cezalandırıyoruz. Artık yeni biriyle yolculuğa çıkmaktan, aşık olmaktan, sevmekten kaçıyoruz. Yeni bir iş kurmak istiyoruz ve başarısız oluyoruz. Çünkü başaracağınıza dair şüpheler içimizi kemiriyor. Sürekli olumsuz olanı düşünüyor ve işler ters giderse ne yaparım diye sayıklayan zihne kapılıyoruz. Tüm bu olumsuz düşünce ve inançlar başarısız olmamıza neden oluyor ve birilerini ya da kendiniz suçluyoruz, beceriksizim, kimse bana destek olmadı, bu ülkede ne yapılabilir ki, ekonomik kriz, yanlış iş arkadaşları. Ve yeni bir adım atmaktan korkar hale geliyoruz. cesaretimiz kırılıyor ve kendi kabuğumuza çekiliyoruz. "Ama ne zaman kalbinizi tüm deneyimlere açık tutmayı ve zihnin kontrolünden çıkmayı öğrenirseniz hayat sihirli bir şekilde değişmeye başlar." Şikayet etmek yerine ders almak için fırsatlar görürürüz, Sevilmek istiyorsak önce kendimizi sevmeyi öğrenmemiz gerektiğini anlarız, Bir şekilde iyileşmek istiyorsak, bolluk, bereket ve huzuru istiyorsak tüm saniyemizi bunları hayal ederek, tekrarlayarak ve içtenlikle inanarak onlara erişebileceğimizi anlarız. Başımızı bir şeyler gelir, kayıplar, acılar yaşar, yalnızlıkla sınanır ve tüm bunlara rağmen kendimizi kapatmayız, ders alır, olgunlaşır ve savaşmaya devam ederiz. Korkmak veya kendimizi kapatmak yerine hayatın tadını çıkarmayı seçmek gerek, çünkü hayatın kendisi (iyisi ve kötüsüyle) spiritüel bir öğretmendir. Mutsuz olduğunuzda, bir şeyler ters gittiğinde, kendinizi nedensiz kötü hissettiğinizde bunların geçip gitmesine izin verin. Neden diye sormayın, direnmeyin, kendinizi suçlamayın. Yaşanması gerektiğini idrak edip, dirayetle geçip gitmesini bekleyin. Ne olursa olsun hayattan zevk almayı seçebiliriz, değiştirmeden, beklentilere girmeden, her şeyin istediğiniz gibi olmadığına üzülerek yaşamak yerine hayatı -size geldiği gibi- yaşayın. Hiçbir şey sizi korkutmasın, kabuğunuza çekilmenize neden olup, cesaretinizi kırmasın. Tek gerçek, Doğdunuz ve öleceksiniz. İkisi arasındaki zamanda, yaşadıklarınızdan mutlu olmayı ya da olmamayı seçeceksiniz. Ve kim olduğunuzdan, neler yaptığınızdan bağımsız yaşadığınız her deneyim, hayata cesaretle katılma isteği, bir şekilde elinizden geleni yaptığınızı bilmek ve tüm bu zorluklara direnmek sizi sonsuza kadar mutlu edebilir. Bu bakış açısıyla yaşarsanız kalbiniz sonuna kadar açılır, korkular uçar gider ve ruhunuz özgürleşir. Böylece kendi cennetinizi yaratırsınız. Her şeyi güzel gördüğünüz, hiçbir acının size yıkamadığı, dirayetle sorunların üstesinden geldiğiniz, içinizdeki neşeyle, huzurla bağlantıyı hiç koparmadığınız bir yaşama ilk adımı atarsınız. Teslim olur ve akışa geçersiniz, telaşla koşuşturmak yerine huzurla yaşamın tadını çıkarırsınız. Zor bir pratik ama denemeye değer. Kaynakça : X / Necati Seker 👍 2 👍❤😂😮😡😢👎👏
	Alıntı Yap

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)