Sevenin sevdiğine yolun açık olsun diyebilmesi kadar, kötü bir şey var mıdır bu hayatta. Canının acı ya acıya hoşcakal, bundan sonra ben yokum hayatında, bundan sonra kendine iyi bak diyebilmek. Artık kiminle yürürsen yürü, benimle yürüdüğün yollarda, benimle güldüğün gibi onunla da gül diyebilir mi insan çınarına. Yokum dünyanda zaten olmamışım ki olsaydım sebepsiz bırakıp başka gülün kokusunu koklar mıydın? hiç diyebilmek ne kadar da büyük koyuyor insana.
Meğer sevmekte fedakârlık istermiş sevdiğinin mutluluğu için vaz geçmek gerekmiş geriye bir tek kendine iyi bak cümlesi kalırmış dillerde...