Köhne bir aşkın kırıklarını toplarken bulmuştum seni.
Ve seni bulmuşken tam da , kendimi kaybetmiştim sende.

Yüreğine yaslanmıştım küçücük yüreğimle.
İmkan/Sızımdın sen. . .
Sızımdın, imkansızdın .

Geldiğinde yağmur vardı , ıslaktım.

Düşlerime kelepçelenmiştim.

D/üşüyordum.
Yağmur vardı. . .

Islaktım.
Bir sızının tam ortasındaydın sen. . .

Is/Sızımdın...

Herkesten uzakta dinlendiğim bir liman gibiydin.

Düşler ülkesine giden gemilerim senden kalkardı hep...

Düş'tün , düş'tük. . .

Yoksun şimdi . . .
Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum.

O kadar yakınsın k bana ama o kadar uzaksın ki aslında. . .

Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi...

Rüya gibiydin . . .

Yaşarken gerçektin.

Uyandığımda anladım düş olduğunu . . .
Rüya gibiydin . . .
Hayra yormak istediğim bir rüya . . .

Is/sızımdın sen. . .
Issızdın.

Yüreğin yakındı bana bilirdim.
Ama uzak-tı adın.

Issız(ım)dın.
Ve bilirim hep ıs/sızım kaLacaksın . .