Her insan kendisine duyarsızdır.Neleri var nelere sahip onu eksiltmeden kendinde olduğunu göremez.Kaybettikten sonra da isyan eder.
Dünya üzerinde yaşayan her bir insanın farklı yaşam kaliteleri olduğu,farklı çevreleri olduğunu görüyoruz.Bire bir aynı şartlara haiz iki insanı bulabilmek imkansızdır.

Nelerine şükretmeli insan, o kadar çok şey var ki, hasta değilse hasta olmadığına, sokakta büyümemişse bir ailesinin varlığına, karnı doyuyorsa zenginliğine,biraz da huzuru varsa huzuru için şükredebilmeli.
Beklentileri olan insan hayatta mutlu olmayı başaramaz.Özellikle de başkalarıyla yarışmayı kendisine bir amaç edinmişsse en iyisi o olmadan mutluluktan zerre nasiplenemez.

Yalnızca ağzıyla değil gönülden inanarak şükredenler bu hayatta her zaman başarısız görülebilirler.Bunun nedeni ihtirası yoktur.Kimsenin hakkında yerinde gözü olmaz, toplum içinde de bütün bunların paralelinde itibarsız bir yaşam sürerler.Lakin gönlü şükürle dolu o kimsenin ne saygınlık da gözü vardır.Ne de yerden metrelerce yüksekte tutulmaya. Dünyalık hiçbir şeyi umursamaz.Kendi içinde mutlu bir yaşam sürer..
Hayatı Şu Üçgende SürdürenLer Her Zaman Huzura Erişir. ..

SABIR ~DUA~ŞÜKÜR