Bir melek daha öldü bulutlarda gezerken,
Ben seni izledim, benden yavaşça giderken,
Ölümü dost edindim yanlızlığımı severken,
Bu cümle dudaklarımdan düşüp paramparça olurken.



Belkide son şiir son satırlar,
Kalemimi kıran hakim, kendi kaderimdi,
Özlemek kadar masumdum oysaki.
Sevdiğim kadar sevilmekti tek dileğim,
İsmini andığım kadar anılmaktı...
Gündüzünün geceme doğmasıydı,
Tek dileğim, sevdiğim kadar sevilmekti...



Kır kalemimi kaderim,
Dola yanlızlığımı boğazıma,
Nefesimi kesen o olsun...
Kır kalemimi kaderim,
Vur heceleri suratıma,
Canımı alan kelimeleri olsun...