Ben de Sevdim Demek Yetmiyor..!!!

Bir ayrılığın sevdaya dahil olması ne kadar anlamlı değil mi?
Ya da anlamlı olmalı mı demeliyim?
Kaldı mı, bıraktık mı ayrılıklarda sevdaya dahil edebileceğimiz duygular;
her an öteki ile ilgili herşey onunla!


Neden artık sevgililer, sevgiler eskisi gibi değil?
Neden yaşamak için içindeki çocuk yüzü,
çocuk duyumsamaları tüketmiş sevdalar ?
Neden çıkar ilişkilerinin kör testeresinde bilenmeye doğru yol almış
düşüncelerle yaratılmış, yok sayılmış sevgiler?



Bazen eski bir anıyı,zümrüt ışıklı bir kahkahayı, bazen koskoca bir okyanusun
bir şarap kadehinde ahenkle dansedişini,
ayaza kesmiş bir geceyi sevda sözleri ile ısıttığımızı anımsıyorum ;
ne kadar da sevdaya dahil..
Ne kadar da seninle birlikte, seninle ilgili...



Ah sevgili, seni yaşayamadıkların yargılamadı mı hep?
İçinde büyüttüğün hep yaşayamadıkların olmadı mı?
Gün geldi “anlar, umutlar” hayal kırıklıklarının peşi sıra sevdaya dahil izleri
silip geçti bir kentin ortasındaki yalnızlığından...
Oysa benim yalnızlığım hala sevdaya dahil...



Yüreğin sevgili yaşayamadıkların için mahkum etmedi mi seni müebbet
sürgünlerle bitmeyecek özlemelere?
İçinde öldürdüğün hep bu özlemeler olmadı mı?
Gün geldi sustu ve akşamın sona erdiği o an benden kalan çaresizlik
sevdaya dahil izleri ezip geçti
bu kentin ortasındaki hayallerrinden...
Oysa benim hayallerim hala sevdaya dahil...
Her şey seninle ilgili..



Sevda diyorsun bana ;tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığdırabildiğimiz,
sevda diyorsun bana ;nice sevdalar yok oluyor kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsa da ..
Sevda diyorsun bana ;sen yoksun aslında...
Ama ben hep varmışsın gibi yaşıyorum, herşey seninle ilgili...
Çünkü yokluğun bile sevdaya dahil..


Ah sevgili ;hala içimizde o yanardağ ağzı, sevdalanmak diyorsun ya bana,
dudaklarından dökülen her kelime hala kıpkızıl gülümseyen –sanki ateşten
bir tebessüm- özledim diyorsun...
Sonbahar taşınıyor gecelerime..
Sen gülmüyorsun aslında..
Ama ben sen hep gülüyormuşsun gibi yaşıyorum, her şey seninle birlikte... Çünkü gülüşün bile sevdaya dahil..


Ve sevgili özlemek diyorsun bana, aslında hiç yaşamadığın aşkları anlatıyorsun,
en güzel sevda masallarını bırakıyorsun ak köpüklerle ıslanan kumsala..
Hanidir dokunmadığım ellerinle hiç yanılmamışım gibi yaşamayı öğrenmeye
çalışırken, alışırken gözlerin olmaksızın yolumu bulmaya çıkıp geliyorsun
asırlar kadar uzak bir geçmişin içinden...
-kapını bir çalan olmadı mı hele /elini bir tutan -tek başına bu özgürlük
bir işe yaramıyor dizeleri dudaklarında..


Yalnızların en büyük sorunu işte bu diyorsun.
Ben dünden kalan her heceyi, her geceyi,her dizeyi, sendeki her şeyi
özlemişken, bendeki senle her an birlikteyken, herşey seninle ilgiliyken
çekip gideceksin biliyorum geldiğin gece gibi
sımsıcak bakışlarının suç ortağı hayallerime..
Sen gelmiyorsun aslında..
Ama ben sen hep buradaymışsın gibi yaşıyorum herşey seninle birlikte..
Çünkü ayrılıkta sevdaya dahil..



Gidiyorsun yine..
Oysa biliyorsun hiç gitmediğini..
Ben kapatıyorum ardından gözlerimi sanıyorum ki ;yeryüzünde
ikimiz ancak birbirimiz için varız..
Hiç yanılmamış olduğumu biliyorum..
Bir düş mü gördüğüm, bir düşün içinde miyim, bir düş mü benim içimde
bilmiyorum..



Ne zaman bir yaşamak düşse aklıma çekip gidiyorsun ardında nice vedalar
çakmak taşı gibi sert /elmas gibi keskin ; bilmiyorsun...



Sen gitmiyorsun aslında..
Ben sen hep buradaymışsın gibi yaşıyorum, her şey seninle birlikte,
seninle ilgili...
Çünkü hiç bir anı tek başına yaşanmaz... .






Kov şimdi ben yalnız öleyim

Vur ellerimi ekmeğimi al

Tiksinir beni kim görse sensiz
Utanır yalnızlığım bana baktıkça

Aynalar mı
Hani nerdeler

Kimbilir kaç yüzyıl oldu kendimi görmeyeli

Adım mı neydi
Besbelli unutmuşum

Hadi vur
Hadi öldür

Kurtar beni ezilmekten çürümekten
Hadi gel, açtım kollarımı Bir zaman

Ölmeye vaktim mi vardı seni sevmekten!!!