Hayallerimin duygularımın anlık yaşamımın hep üstünü örtüyorum bu sıralar..Tembel temizlikçi gibi halı altına aıyorum bu sıralar herşeyi..Asıl temziliği sonra yaparım dercesine hep bir ertelemede hayatım..

Korkuyorumda aslında birşeylerin avuçlarımın arasından kaybolup gidebileceğinden..
Kazanmaya o kadar alışmışımki kaybetmeyi hiç aklıma getirmiyorum..

Aslında biliyorum kaybettiğimi birşeyleri...Tek bir açıklaması var olanların..
Zamanında sakladıklarımdan yiyorum şimdi...
Yerine koyamazsam oda bitecek...Yakalamam gerek ucundan hayatı..
Bir ışık bir umut bir hayal lazım bana yeniden canlanmaya..
Haa acımı?evet getirir kendime beni..Ama ben kaldırabilecek kadar cesur ve güçlü değilimki yaa en azından öyle hissediyorum..Her an altında kalabilirim hayatın..Ezilmeden çıkar hayat beni....