İnsan yaşarken bir çok şeye eyvAllah der... Gençken çocukluğuna, yaşlanınca gençliğine ve son noktayı koyar... Ölünce hayata eyvAllah der.. Ne ağır kelimedir eyvAllah.. Kimi zaman, gelişlere, kimi zamanda gidişlere yakışır.. Bazen sevildiğini sandığın zamana eyvAllah dersin kimi zamanda yaşadıklarına eyvAllah dersin.. EyvAllah işte böyle bir kelimedir.. Kelime demekte pek hafif kalıyor yanında ama kendini her safhaya koyduruyor naçizane..

Bazen hayatın senden alıp götürdüklerine dersin.. Bazende getirdiklerine.. Bazen deyim yerindeyse dost kazığı yediğin de dersin, bazen de iyi ki varsın demek istersin, ve eyvAllah ile bitirirsin sonunu kurduğun cümlelerin..

Benim fikrimce her şeye yakışıyor eyvAllah.. Sevmeler, yalanlara, hayattan yediğin kazıklara, ve tabi güzel olan yaşadıklarına da.. EyvAllah diyebiliyorsun..

Son satırlarımı da şu şekilde bitiriyorum.. Biz geçmişe değil geleceğe eyvAllah diyelim..
Terk edilmişlere değilde, Yanımızda kalanlara eyvAllah diyelim..
Son olarak sevgisini hissettirenlere eyvAllah diyelim..

EyvAllah

Saygılarımla..