Geçmişe dönüp kendime birkaç bir şey söyleme Şansım aynen şöyle başlardım; biliyorum her darbede biraz daha sakladın masum kalbini daha fazla acıtmasın lar diye.Kimseler görmesin diye etrafını hep surlarla kapladın, ve yaradıklarında seni toplarla biraz daha gömüldün surlarına. Ve gömüldük çe kalabalıklar içinde yalnız kaldın biliyorum. Ama sevilmedim sevdiklerin gibi yine gizlenmek kalbine düştü biraz daha. Aileme gideyim dedin ama onların da yetmedi gönlüne elleri, ve dilleri. Dostuma gideyim ondadır belki çözüm dedin ama heybesinde yoktu senin acıların ve saramadın kanadı durdu yaraların biraz daha. Uzun süreler sonra bakakaldın surlar arkasından çünkü sen bile giremez oldun artık kendine.. artık kendin olamazdın çünkü bir kez daha delinirse surların kostantin olabilirdi içindeki İstanbul. Evet gönlün istanbul'dur ama içinde Fatih siz. Tek kelime yazdın kalbinin surlarına yalnızlık yalnızlık hep o bulamadığın sevgiyi başka kapılarda aramak gibidir ona bulamayacağını bilirsin ama yine de aramaktan hiç vazgeçmezsin.. yalnızlık aynı havayı soluyup da bir türlü yan yana olamamak gibidir.Eski bir sandalyenin gıcırtısıdır yalnızlık bilirim. Herkes bir şeyler söyler ama sen konuşamazsın çünkü yalnızsın değil mi?

Gayri ne bir elçi isterim yaralı gönlüme, ne de bir fetih isterim başka gönüle.. buraya kadarmış..