İnsan en büyük savaşı kendi içinde verir...
Öyle zamanlar olur ki kalbiyle beyni arasında sıkışıp kalır. Ne mantığını ne de kalbinin sesini dinleyebilir. İşte bu durum, çok berbat bir şey...
Vazgeçmeli mi insan sahiden?
Bazen kesinlikle vazgeçmek gerek... Ne kadar acıtsa da üzse de kırsa da vazgeçmek gerek bazen. Eğer birinin verdiği acı huzurdan çoksa, güldürdüğünden çok ağlatıyorsa, ihtiyacın olduğu zamanların çoğunda yanında yoksa vazgeçmek gerekir o zaman.
Çünkü bunun bir sonu yoktur. Bir sonu varsa bile mutlu bir son değildir.
O yüzden yolun sonunda mahvolmaktansa yol ortasında vazgeçmek bazen en iyisidir..