|
|
10 Eylül 2020, 18:38
| #1 |
  |  Gece saat 02:00 odamdayım. anlatılası değil içimdekiler. hayat o kadar kötü ki, kendisini anlatmam için bile seneler istiyor. içimdekilerin kıyısından köşesinden çekebildiklerim yanıma kar kalıyor. sabretmesini de öğrendim ama hala alışamadım. bekliyorum seneleri yazdıklarıma çoğaltarak. yazıyorum sayfalarca. yüzlerce, binlerce sayfa, ama hep yarım kalıyor. ucum kırılıyor, mürekkebim bitiyor, sigaram sönüyor, suyum dökülüyor, tamamlayamıyor ölüyorum. sonra bir şeyler oluyor. dostlarım uf olan yeri öpüyorlar, canlanıyorum. aynı akorlarla yüzlerce şarkı yapıyorum. bazen de bahar geliyor, nasıl seviyorum insanları. söylüyorum şarkılarıma onlara. hayyam oluyor, cehennemdekilere şarap veriyorum. seviniyorlar. kimse bilmiyor tanrıya rüşvet verdiğimi. sonra düşünüyorum. yine düşüyorum o derin kuyunun içine. yine göremiyorum kimin ittiğini. kendim mi atlıyorum yoksa kuyuya diyorum bazen. ama yok, hissediyorum arkamdakileri. beni ittikten sonraki kahkahalarını duyuyorum. hep düşüyorum. dibi bir bulsam bitecek her şey. ama bulamıyorum. düşerken yemek yiyorum, televizyon seyrediyorum, şair oluyorum.....yaşıyorum. sonra bir kız görüyorum. ne kadar tatlı, ne kadar minik, ne kadar güzel, kara gözleri var. anlatsam mı ona her şeyi? nasıl heyecanlanıyorum. gene bir şeyler oluyor. yapımcım reyting istiyor. kızın abisi geliyor, kıza araba çarpıyor, intihar ediyor, türk filmi oluyorum... kavuşamıyoruz bir türlü. yeniliyorum ama ezilmiyorum. biliyorum ki mutlu sonla bitecek bu film de. ağladığımla kalacam. ama kimse söylemiyor yönetmenin tarantino olduğunu, filmin sonunu başında seyrettiğimizi. şaşırıyorum, afallıyorum, tökezliyorum... ölüyorum. sonra kitap okuyorum. çok acıyor dayanamıyor ağlıyorum. tutunamayanlara ağlıyorum, nazım’a ağlıyorum. nasıl kinleniyorum ölüme nazım’ı aldığı için. gene şair oluyorum. kasıp kavuruyorum ortalığı, güçleniyorum dizelerde, ama şiirim de bitiyor. son mısrada gene ölüyorum. mucit oluyorum sonra, bitmeyen şiiri icat etmek için. olmuyor. formüller karışıyor, dozlar tutmuyor, labaratuvarım infilak ediyor. beceremiyorum, alışamıyorum, kabullenemiyorum. kısır döngü çok güçlü, gene kazanıyor. ölemiyorum.... Alıntı * 👍 3
________________ bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. Konu Reyhan tarafından (21 Kasım 2020 Saat 21:27 ) değiştirilmiştir.. |
| |
|
13 Eylül 2020, 19:49
| #2 |
  | Betimleme, öyküleştirme güzel fakat hikayeden koparıyorsun bizi. Çok fazla düşünüyorsun yazarken ya da çok biriktikten sonra karar veriyorsun yazmaya. Hangisi bilmiyorum ama betimleme yaparken bizden kopup bambaşka alemlere dalıyorsun. Olsun yine de lezzetli bir yazıydı. 👍 1 |
| |
|
13 Eylül 2020, 19:53
| #3 |
 | Çok farklı , ama güzel. Kalemine sağlık. 👍 1
________________ ** Gözlerini parlatan şey icin savaşmamak ne büyük korkaklık. ** |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
