ÜLKEDEKİ ÜNİVERSİTELER.

Okulda öğrenci adını taşıyordu. Öğrenci ilim öğrenecekti. Öğrenci adı da zaten ilim öğrenmek ihtirasından dolayı yakasına yapışmıştı. Öğrenerek ve öğrendiklerini ülkesinin faydasına sunacaktı. Ama siyasetin icaplarına göre düzenlenen eğitim fayda değil ancak bir felaket... Felaketlerimizin üzerinde fazla durmak istemiyorum. Felaketlerimiz üzerinde durmak belki eğitimcileri korkutur ve kendi kendinden tiksindirir. Evet, eğitim, ülkede hayatı kolaylaştıran teknolojinin ihtiyaçlarına göre düzenlenmeliydi, siyasi hayatın icaplarına göre değil... Aslında siyasete kurban edilen eğitimin yapıldığı okulların kapısını tıkırdatarak güneşe açmak gerek. Evet, eğitim yuvalarında öğrenciler geleceğinden endişelidir. İstikbalinden emin olmayanlarla ülkede hiçbir sorun çözülemez. Tüm üniversitelerin bağımsız olması gerekmekte... Hiçbir yönetimin veya hiçbir zümrenin kulu veya kölesi olmayacağı kadar bağımsız olmalıdır. Üniversite, üniversite olarak görevleri vardır, ilim yuvası olarak yüklendiği vazifeleri vardır. Üniversiteler her devrin şuuru olurken, gerçekleri yakalamak ve açığa çıkarmak zorundadır. Özel üniversite ne demek? Hiçbir ilim, hiçbir düşünce özel değildir. Hiçbir düşünce holding himayesinde memleketin hayrına olamaz. Ancak olsa olsa bol para getiren bir ticarethane olur. Para ve ilim birbirine düşman iken ölen ilim olur, kalan para... Açıkçası bizim eğitim ve öğretimin ayırıcı vasfı sahipsizlik. Ve o kadar sahipsiz ki, sahiplenenler üç harfi de büyük yazılan devletin imalathanelerinde yetişmektedir. Görülüyor ki bu millet aldanmış daha doğrusu aldatılmış. Bahsetmek istediğim yanlış eğitimin haykırışlarına aldırış etmeyenler... Aldırış etmeyenler adeta sorumsuz birer havari... Evet, bu havarilerle üniversitelerimizde eğitim ve öğretim bitti. Öğrenciler aşı tutmayan bu ısmarlama eğitimle heba olmakta.... Evet, mantar gibi çoğalarak birer ticarethaneye dönen özel üniversitelerimizde eğitim yokken, üniversite de yoktur. Sadece cehaletin ve sefaletin çekildiği bir eğitim sistemi vardır. İşte böyle bir memlekette eğitim ve öğretimin durumu zihinlerimizi hep kamçılıyor. Memleket karanlıklarda iken, memleketin eğitimle yükseliş isteği ancak beyinlerimize yapışıp kalıyor. Bu ülkenin garip bir kaderi var... Düşmanın eğitim ve öğretimle yarattığı ve yaşattığı bir kara kader.... Eğitime hasret çekiyoruz diyenlerin söyledikleri de yapmacık aldatmalarla dolu... Zaten eğitim sistemimizin aldatmadır. Bu eğitimle yükseliş ve gelişim içinde olmak hayal... Bu eğitimle, eğitimin kopukluğu ortada... Kopukluğu yaratanlar ikide bir eğitim sistemini değiştirmekte... Sulandırılıp seviyesiz hale getirilenin eğitimin adına da modern eğitim demekteler. Daha doğrusu okullarda modern eğitim adı altında cehalet aşılanmakta... Cinayetten daha ziyade intihara benzeyen bir çılgınlıkla cinnet geçirmemek elde değil… Çünkü, eğitim ve öğretim sonrası kapıda bekleyen işsizlik var... Ve işsizliğin kendisi terör içinde terörün sınavı olmakta... Terör yokken, Anadolu’muzun açık kapısından içeri dalmış ve ruhumuzun mahzenlerinde bize kargaşa ortamını sunan ve terörü yaşatan bir alay misafirimiz var... Halbuki onlardan önce ışık saçan eğitim ve öğretim yuvalarımız hep bize ışık saçardı. Sonra birkaç odasının penceresi aydınlık kalırken, daha sonra okulların bütün odaları karartıldı. Sonra…hep birlikte terör belasıyla karanlıkta kaldık. Karanlık ve cehaletle kalırken,memleketi düşmana bırakıp, sahneden çekildiğimiz için memlekette sadece iş yürüten ve bizi eğiten sadece onlar kaldı. Cahillik ülkede bir kader olurken, cehaletin habercisi haber vermekte ama yine de öğrencilerimize prova yaptırır gibi cehaleti aşılıyoruz.
Saygılarımla
(Alıntı)