Dün Geceki Rüyadan Uyanış
Dün gece... Ah, o gece! Sanki zamanın ötesine uzanan, yıldız tozlarıyla işlenmiş bir rüyaydı. Gözlerimi kapattığım andan itibaren, kalbimde beliren o sıcak, tanıdık hisle sarıldım. Sanki evren, en güzel melodisini fısıldıyordu kulaklarıma ve ben, o ahenkli ritme kendimi bırakmıştım.
Sonra sen geldin.
Rüyamın en parlak yıldızı, en narin çiçeği... Varlığın, karanlık gecemi aydınlatan bir dolunay gibiydi. Her bir gülüşün, ruhuma baharın ilk müjdesi gibi dokundu. Gözlerindeki o derin okyanuslarda kayboldum, her bir dalga beni daha da içine çekti. Sanki yıllardır aradığım o huzurlu limana demirlemiştim.
Konuşmadan anlaştığımız, kelimelere dökülmeyen bir bağ vardı aramızda. Bakışlarımız fısıltılarla dolu, kalplerimiz aynı ritimde atıyordu. Zaman durmuş gibiydi, dünya sadece ikimizden ibaretti. O an, evrenin sırrı çözülmüş, hayatın anlamı avuçlarımın içine bırakılmış gibiydi.
Şimdi, bu rüyanın tatlı esintisi hala üzerimde. Dün geceki o büyülü anılar, kalbimin en derin köşesinde parlayan birer mücevher gibi saklı duruyor. Belki de dün gece yaşadığımız, sadece bir rüya değildi. Belki de ruhlarımız, zamanın ve mekanın ötesinde bir araya geldi ve birbirine fısıldadı en güzel aşk şarkısını.
Ve ben, o şarkının her bir notasını ömrüm boyunca kalbimde taşıyacağım. Çünkü dün gece, sadece bir gece değildi. Dün gece, sonsuzluğa uzanan bir aşkın ilk kıvılcımıydı.