Baltasar Gracian diyor ki :

"Insanlar tarafindan sürekli erisebilir olmak sizi onlarin gözünde degersizlesmekten baska ise yaramaz. Birakin bazen insanlar sizin yoklugunuzla sinansinlar.
Bir seyin degeri,o seyin yoklugunun coklugu ile belirlenir.
Bazen kenara cekilmeli."

.Bu bir yenilgiyi veya yalnizligi kabullenmek degildir.Bu bir

Insanin bazen kendisi icin yapabilecegi en güzel seydir kendi kabuguna cekilmek.Kimseye gitmemek,birilerine yetismeye calismamak.Kendisine gec kalmamak .Baskalarini memnun etmek icin cabalamamak.Anlamayana anlatmamak.Kendine zar zor yeten enerjisini bir de degmeyecek insanlara harcamamak. Gerekirse susmak,sadece susmak.Yalnizca kendi sessizligini duymak. Bazen kabuguna cekilmek iyidir.Insani dinlendirir.Yalnizca kabuguna cekilmektir.Kendini dinlendirmektir.Zerre duygu beslemedigi halde herkesin herkese "Seni Seviyorum"lar savurdugu bu cagda,insana gercekci ve sakin bir yalnizlik,sahtekalabaliktan daha iyi gelir.Insan yalnizliktan sikilip bunaldiginda ve hayatina birini almak istediginde iki kere düsünmeli ve aklina hemen
Charles Bukowskinin su sözünü getirmelidir:

"Yalniz olmak,yalnis yerde ve yanlis bir kalpte olmaktan iyidir"

Yalnizlik,davranisayansimayan ve süpheye düsüren sevgiden daha asildir.