Eğer konuşursam sesim gür çıkar,
Korkuyorum sonra dinleyen kulaklarım kesmelerinden,
Çünkü beni yalan duvarına vuracak insandır,
Cenneti hayal edip içinden yaşamaktan korkarım,
Çünkü hayallerimi kabusla boğacak insandır,
Özgür bir güvercin gibi kendi vatanımda uçmaktan korkuyorum,
Çünkü beni gökyüzünden aşağıya indirecek insandır,
Bülbül’ün sesini dinlemeye hasret kaldım ama korkuyorum,
Çünkü bülbül kafesinde sağır eden ve sesini kesen insandır,
Bu şiirlerimle doğruyu arayamam,
Çünkü şiirlerimi kelepçe vuracak olan insandır,
Eğer bir aydınlık görürsem kimseye söyleyemem ve söylemeyin,
Çünkü gözümü kör edecek insandır..
Bu şiirle doğruyu arayamam,
Çünkü şiirlerime kelepçeyi vuracak insandır..
Beni kaderin eline esir, fakir, kayıp, dilenci ve insanların cebine yalvarmanın sebebi insandır,
Aşık olmaktan korkuyorum, belirsiz bir aşk yüzünden kalbime ihanet edecek insandır,

Bir çok zaman ölümün arkasından koştum ölmek için ve ölümü de bana sevdiren insandır,
Annem nasıl mezarımı bulacak,
Annemin önünde mezarımı kapatan da insandır,
Tövbe bir daha bu dünyaya gelirsem,
Çünkü beni devletimde köle edecek insandır,,
İnsan böylemi olması gerek* niye insanlar böyle,
Vicdan, merhamet, kalp nerede:
Bu da insansızlık değil mi ey insan…?

Şair: Ferhad Merde
Kürtçe den Türkçeye çevrilmiş bi şiirdir.

İnsanlar nankör olup ihanet ettiği sürece insanlık yoktur.
Değişmeyin olduğununuz gibi olun zirveyi görüp dostlarınızı basamak olarak kullanıp yarı yolda bırakmayın tenekeler.