[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Her yıl bir mum daha eklenir pastaya,
Her nefes, ömrün eksilen payı.
Gülen yüzler, alkışlar, hediyeler,
Ama aslında bir vedanın provası bu.

Yıllar ağır gelir omuzlarına,
Gözlerin aynada tanımaz kendini.
Derin çizgiler kazınırken zamana,
Hâlâ neyi kutlarsın, söyle?

Gençlik bir düş, eski bir şarkı,
Hafızan bile bazen seni unutur.
Her yeni yaş, bir adım daha derine,
Toprağa, sessizliğe, sonsuz uykuya...

Ama yine de üflersin mumları,
Sanki zamana meydan okunurmuş gibi.
Oysa her nefeste biraz daha yoksun,
Her kahkahada biraz daha yakın…