Olurda Bir gün Vicdanınla Baş Başa Kalırsan



Olurda bir gün vicdanınla baş başa kalırsan
Kendine hatırlat beni
Beni cok seven biri vardı de Herşeyden cok seven
Bana liman olurdu de Ama ben kıymetini bilemedim yıktım limanımı de
Kendinden cok beni düşünürdü deger bilemedim de
için acısın sevgili vicdanın sızlasın
Oysa bir kere gönlümü alsan ömrümü verirdim sana
Şimdi sen ömrünü versen alamassın gönlümü
alamazsın sevgili Alamazsın...

Bakma sen oynayıp güldüğüme Parçalarımı içimde gizlediğime
Aslında Cam gibi kırığım param parça..
Yaşım seni aldatmasın
Bir çocuk misali yok dediğin her şeye darılırım
Bakma sen öyle buz gibi olduğuma
Patlamaya hazır yanar dağ gibiyim.
Yüreğim alev alev yanıyor
Öyle sevmişim ki seni
Her sözüne yalanda olsa inanırım sevgili
Sen aldanma öyle karşında dimdik duruşuma
Bir bakışınla kum gibi dağılırım yerle bir olurum
Yerle yeksan olurum sevgili...

Şimdi öyle bir çıkmazdayım ki Ne dura biliyorum ne gide biliyorum
Ne susa biliyorum nede konuşa biliyorum
Ne yaşaya biliyorum ne öle biliyorum
Ne yazmak geliyor içimden nede okumak
Susuyorum artık sevgili Susuyorum...
Ne kelimeler kaldı anlatacak nede duygular
Nede içimde bir dirhem nefes
Şimdi sen istediğin kadar konuş haykır sevgili
Duymayacağım artık seni
Çünkü ben artık hem dilsizim hem de sağır
Dedim ya bir çok şiirde kahraman olursun amma
En çok kendi hikayende yorulursun
Korkma sitem etmiyorum sana sevgili
Yok saymayı ben senden öğrendim
Hayat bazen seçtiklerimiz değil, Vaz geçtiklerimizmiş
Bunu da sen öğrettin bana
Ben kapıyı da kapattım mevzuyu da sevgili
Yolun bahtın acık olsun
Bundan böyle her yere seni yazarım Amma Sana asla yazmam sevgili
Sana asla yazmam...