Diplomat Bir Sair : Saint – John Perse - IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

CeReN · 18 Şubat 2020, 12:46

Nobel Edebiyat Odullu (1960) Fransiz sair, yazar ve diplomat Saint – John Perse (asil adi Marie – René Alexis Saint – Léger Léger ), on yedinci yuzyilda Fransiz Antilleri’ne yerlesen ve on dokuzuncu yuzyilin sonunda Fransa’ya geri donen cok eski bir Bourguignon ailesinin oglu olarak 31 Mayis 1887’de Karayipler’in Guadeloupe adasindaki Pointe-à-Pitre’de dunyaya geldi. Saint – John Perse, Bordeaux Universitesi’nde hukuk okudu ve siyaset bilimine duydugu ozel ilgi nedeniyle 1914’te diplomat olarak calismaya basladi. Once Pekin buyukelciliginde, daha sonra on bir donem basbakanlik yapan ve 1926 Nobel Baris Odulu’nu kazanan Aristide Briand’in hukumetlerinin Disisleri Bakanligi’nda gorev yapti. 1921’de Washington’da bir dunya silahsizlanma konferansinda, Briand tarafindan asistan olarak secildi ve Paris’te, Cin’de kaldigi sure boyunca yazdigi “Anabasis” siirini yayinlamasi icin onu cesaretlendiren sair Valéry Larbaud ile tanisti.

Saint – John Perse, savas doneminde baskanligini Maresal Philippe Pétain’in yaptigi ve Almanya’ya bagli Vichy rejimi sirasinda nazi karsiti durusu nedeniyle 1940’ta Amerika’ya gitti. Vichy hukumeti tarafindan tum vatandaslik haklarindan ve mulklerinden mahrum edilen Saint – John Perse, Harvard Universitesi’nin yaptigi ogretim uyeligi teklifini kabul etmedi ve 1941’den 1945 yilina kadar “Kongre Kutuphanesi”nde danisman olarak calisti. Savastan sonraki yillarda diplomatik kariyerini surdurmek istemedi. 1950’de “Ambassadeur de France” (buyukelci) unvaniyla emekli oldu ve Amerika BirlesIk Devletleri’ne yerlesti. 1957’de Amerikali arkadaslari ona Fransa’nin Giens kentinde bir villa hediye edince zamanini iki ulke arasinda paylastirdi. 1958’de Amerikali Dorothy Milburn Russell ile evlendi.

Perse, 20 Eylul 1975’teki (88 yasinda) olumunden birkac ay once, kutuphanesini, yazilarini ve ozel belgelerini bugun bir arastirma merkezi olan Saint-John Perse Vakfi’na (Cité du Livre, Aix-en-Provence) bagisladi. Giens’teki evinde oldu ve yakinlarina gomuldu.

Perse Siirinin Izlekleri
Perse, yankili gorkemli bir muzige ve goz alici imgelere dayali siirler olusturdu. Kullandigi takma ad, bir Pers gul bahcesindeki kesisin sesiyle, serbet kokusuyla veya bir aslan avindan sonra dagdan gelen ter ve deri kokusuyla, collerle iliskilendirdigi siirinin karakterinin anahtaridir.

Perse’in siirlerindeki yer, hareket, goc temalari, Antiller donemi siirlerinden baslayarak Anabasis’de iyice belirginlesen kalici temalar olmustur. Anabasis kelimesi, Yunanca’da kesif, seyahat, macera ve yukselise isaret eder. Bu aslinda ruhun ta kendisidir, ama her seyden once topofilik (yer sevgisinin olusturdugu derin bag) sozcuklerle tasarlanir. Roger Caillois, sairin yaratisini “bir surgun evreni” olarak tanimlar. Nobel odulu kabul konusmasinda Perse, mekansal bir manevi arayis kavramini onayliyor gibidir. Siirsel ruhun buyuk seruveni, insanin etik sonsuzdaki yuruyusu ile ilgilidir. Yapitlarinin basliklari (Ruzgarlar, Yagmurlar, Surgun, Karlar, vb.), temel guclerin uzayda oynanan dramalarinin yani sira bu guclerle ve diger insanlarla iletisim halindeki insanin gururlu ve ayrik durusunu da sezdirir.

Saint-John Perse’in, kubist ressam Georges Braque ile isbirligi, kuslar uzerine siirsel bir meditasyon olarak basladi ve gorkemli bir siire (Kuslar) donustu. Surgun, gocmen ve havanin “gemicileri” olan kuslar, mevsimleri bir araya getirir. Hayata ve dogaya olan bagliliklari, munzevidir. Ucurumlarin ozgurlugune dogru kanat cirparak, kendilerini “gerceklerin trajik kiyilarindan” kurtarip, insanin “sinirlarindaki” bir baris ve birlik duygusunu yeniden dogrulamak icin ucarlar. Kus “topos”u, Bati edebiyatindaki en zengin ve en ele avuca sigmazlardan biridir: Ozgurluk, gurur, yaratici fantezi ve Ikarus hirsinin simgesi, ezilenler icin de sevinc ve kacis.

Eserleri
Alexis Saint – Léger, eserlerini St. J. Perse ve Saint-John Perse takma adlari altinda yayinladi. Cocuklugunun izlenimlerini yansitan cesitli siirlerden (Eloges / Ovguler, 1911) uzun bir sure sonra, 1916 ile 1921 yillari arasinda gorev yaptigi Cin’de, elestirmenleri sasirtan ve “bir Asyalinin bir Batilidan daha iyi anlayacagi” ileri surulen, basinda “La Gloire des Rois”nin (Krallarin Zaferi) yer aldigi epik bir uzun siir olan “Anabasis”i yazdi ve 1924’te yayinladi.

Perse, eserlerinin cogunu, Amerika BirlesIk Devletleri’ne yerlestikten sonra yaratti. 1942’de, insanin ve sairin birlestigi, imgelemin tam anlamiyla hakim oldugu “Exil” (Surgun), 1943’te “Poème à l’Etrangère” (Yabanci Bir Kadin Icin Siir) ve “Pluies” (Yagmurlar), 1944’te “Neiges” (Karlar), 1946’da, insanin icinde ve disinda kopan firtinalari, savas ve baris ruzgarlarini anlatan “Vents” (Ruzgarlar), 1957’de denizlerle insanin zamansizligini vurgulayan “Amers” (Acilar), 1960 yilinda soyut bir destan olan Chronique (Kronik) yayinlandi. Ayni yil, “insanin yukselen ideallerini ve zamanin kosullarini yansitan siiri” nedeniyle 1960 Nobel Edebiyat Odulu’nu kazandi. 1961’de “Poésie” (Siir), 1963’de “Oiseaux” (Kuslar), 1965’te “Pour Dante” (Dante Icin), 1969’da “Chanté par celle qui fut là” (Oradaki Birinin Soyledigi Sarki), 1971’de “Chant pour un équinoxe” (Bir Ekinoks Icin Sarki), 1973’te “Nocturne” (Geceye Ozgu), 1974’te “Sécheresse” (Kuraklik) yayinlandi.

Kaynakca:
– Erika Ostrovsky, “Under the Sign of Ambiguity: Saint-John Perse / Alexis Léger”, New York University Press.
– Peter Baker, “Obdurate Brilliance: Exteriority and the Modern Long Poem”, University of Florida Press
– Carol Rigolot, “Forged Genealogies: Saint-John Perse’s Conversations with Culture”, University of North Carolina Press.

18 Şubat 2020, 12:46	#1
CeReN Guest	Diplomat Bir Sair : Saint – John Perse Nobel Edebiyat Odullu (1960) Fransiz sair, yazar ve diplomat Saint – John Perse (asil adi Marie – René Alexis Saint – Léger Léger ), on yedinci yuzyilda Fransiz Antilleri’ne yerlesen ve on dokuzuncu yuzyilin sonunda Fransa’ya geri donen cok eski bir Bourguignon ailesinin oglu olarak 31 Mayis 1887’de Karayipler’in Guadeloupe adasindaki Pointe-à-Pitre’de dunyaya geldi. Saint – John Perse, Bordeaux Universitesi’nde hukuk okudu ve siyaset bilimine duydugu ozel ilgi nedeniyle 1914’te diplomat olarak calismaya basladi. Once Pekin buyukelciliginde, daha sonra on bir donem basbakanlik yapan ve 1926 Nobel Baris Odulu’nu kazanan Aristide Briand’in hukumetlerinin Disisleri Bakanligi’nda gorev yapti. 1921’de Washington’da bir dunya silahsizlanma konferansinda, Briand tarafindan asistan olarak secildi ve Paris’te, Cin’de kaldigi sure boyunca yazdigi “Anabasis” siirini yayinlamasi icin onu cesaretlendiren sair Valéry Larbaud ile tanisti. Saint – John Perse, savas doneminde baskanligini Maresal Philippe Pétain’in yaptigi ve Almanya’ya bagli Vichy rejimi sirasinda nazi karsiti durusu nedeniyle 1940’ta Amerika’ya gitti. Vichy hukumeti tarafindan tum vatandaslik haklarindan ve mulklerinden mahrum edilen Saint – John Perse, Harvard Universitesi’nin yaptigi ogretim uyeligi teklifini kabul etmedi ve 1941’den 1945 yilina kadar “Kongre Kutuphanesi”nde danisman olarak calisti. Savastan sonraki yillarda diplomatik kariyerini surdurmek istemedi. 1950’de “Ambassadeur de France” (buyukelci) unvaniyla emekli oldu ve Amerika BirlesIk Devletleri’ne yerlesti. 1957’de Amerikali arkadaslari ona Fransa’nin Giens kentinde bir villa hediye edince zamanini iki ulke arasinda paylastirdi. 1958’de Amerikali Dorothy Milburn Russell ile evlendi. Perse, 20 Eylul 1975’teki (88 yasinda) olumunden birkac ay once, kutuphanesini, yazilarini ve ozel belgelerini bugun bir arastirma merkezi olan Saint-John Perse Vakfi’na (Cité du Livre, Aix-en-Provence) bagisladi. Giens’teki evinde oldu ve yakinlarina gomuldu. Perse Siirinin Izlekleri Perse, yankili gorkemli bir muzige ve goz alici imgelere dayali siirler olusturdu. Kullandigi takma ad, bir Pers gul bahcesindeki kesisin sesiyle, serbet kokusuyla veya bir aslan avindan sonra dagdan gelen ter ve deri kokusuyla, collerle iliskilendirdigi siirinin karakterinin anahtaridir. Perse’in siirlerindeki yer, hareket, goc temalari, Antiller donemi siirlerinden baslayarak Anabasis’de iyice belirginlesen kalici temalar olmustur. Anabasis kelimesi, Yunanca’da kesif, seyahat, macera ve yukselise isaret eder. Bu aslinda ruhun ta kendisidir, ama her seyden once topofilik (yer sevgisinin olusturdugu derin bag) sozcuklerle tasarlanir. Roger Caillois, sairin yaratisini “bir surgun evreni” olarak tanimlar. Nobel odulu kabul konusmasinda Perse, mekansal bir manevi arayis kavramini onayliyor gibidir. Siirsel ruhun buyuk seruveni, insanin etik sonsuzdaki yuruyusu ile ilgilidir. Yapitlarinin basliklari (Ruzgarlar, Yagmurlar, Surgun, Karlar, vb.), temel guclerin uzayda oynanan dramalarinin yani sira bu guclerle ve diger insanlarla iletisim halindeki insanin gururlu ve ayrik durusunu da sezdirir. Saint-John Perse’in, kubist ressam Georges Braque ile isbirligi, kuslar uzerine siirsel bir meditasyon olarak basladi ve gorkemli bir siire (Kuslar) donustu. Surgun, gocmen ve havanin “gemicileri” olan kuslar, mevsimleri bir araya getirir. Hayata ve dogaya olan bagliliklari, munzevidir. Ucurumlarin ozgurlugune dogru kanat cirparak, kendilerini “gerceklerin trajik kiyilarindan” kurtarip, insanin “sinirlarindaki” bir baris ve birlik duygusunu yeniden dogrulamak icin ucarlar. Kus “topos”u, Bati edebiyatindaki en zengin ve en ele avuca sigmazlardan biridir: Ozgurluk, gurur, yaratici fantezi ve Ikarus hirsinin simgesi, ezilenler icin de sevinc ve kacis. Eserleri Alexis Saint – Léger, eserlerini St. J. Perse ve Saint-John Perse takma adlari altinda yayinladi. Cocuklugunun izlenimlerini yansitan cesitli siirlerden (Eloges / Ovguler, 1911) uzun bir sure sonra, 1916 ile 1921 yillari arasinda gorev yaptigi Cin’de, elestirmenleri sasirtan ve “bir Asyalinin bir Batilidan daha iyi anlayacagi” ileri surulen, basinda “La Gloire des Rois”nin (Krallarin Zaferi) yer aldigi epik bir uzun siir olan “Anabasis”i yazdi ve 1924’te yayinladi. Perse, eserlerinin cogunu, Amerika BirlesIk Devletleri’ne yerlestikten sonra yaratti. 1942’de, insanin ve sairin birlestigi, imgelemin tam anlamiyla hakim oldugu “Exil” (Surgun), 1943’te “Poème à l’Etrangère” (Yabanci Bir Kadin Icin Siir) ve “Pluies” (Yagmurlar), 1944’te “Neiges” (Karlar), 1946’da, insanin icinde ve disinda kopan firtinalari, savas ve baris ruzgarlarini anlatan “Vents” (Ruzgarlar), 1957’de denizlerle insanin zamansizligini vurgulayan “Amers” (Acilar), 1960 yilinda soyut bir destan olan Chronique (Kronik) yayinlandi. Ayni yil, “insanin yukselen ideallerini ve zamanin kosullarini yansitan siiri” nedeniyle 1960 Nobel Edebiyat Odulu’nu kazandi. 1961’de “Poésie” (Siir), 1963’de “Oiseaux” (Kuslar), 1965’te “Pour Dante” (Dante Icin), 1969’da “Chanté par celle qui fut là” (Oradaki Birinin Soyledigi Sarki), 1971’de “Chant pour un équinoxe” (Bir Ekinoks Icin Sarki), 1973’te “Nocturne” (Geceye Ozgu), 1974’te “Sécheresse” (Kuraklik) yayinlandi. Kaynakca: – Erika Ostrovsky, “Under the Sign of Ambiguity: Saint-John Perse / Alexis Léger”, New York University Press. – Peter Baker, “Obdurate Brilliance: Exteriority and the Modern Long Poem”, University of Florida Press – Carol Rigolot, “Forged Genealogies: Saint-John Perse’s Conversations with Culture”, University of North Carolina Press.
	Alıntı Yap

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)