Canın ne kadar yanarsa yansın
Yol ver gitsin seni üzene
Sevdiğinmiş akrabanmış düşünme
Seni anlamayanı kendine dayatma boşuna
Varlığınla mutlu edemediğini
Yokluğuna baş başa bırakmaktan sakınma
Seni düşünmeyeni sen hayatına
Söz konusu yapma
Yol ver gitsin gitmek isteyene
Dönüp yüzüne bile bakmaYolunda gitmeyen şeyleri düşünüp
Kendini kahretme
Hep senden gidecek diye bir şey yok
Yol ver gitsin hayatındaki bencillere
Kendini zeki sanan o zavallıları
Her şeye tek taraftan bakanları
Şöyle bir kenara bırakmaktan sakınma
Yol ver gitsin kendini bulunmaz sananlara
Sakın acıma...Seni yarı yolda bırakanı
Düşünerek ona hala bir şeyler besleyerek
Kendini onun dönüşüyle avutma
Dönse bile sevinme yol, alışkanlık olur
Bir kere başkasına akan o su
Gün olur yine yönünü unutur
Yol ver gitsin gidene kalmasını dileme
Her gün kendini öldüreceğine
O zalimi bir kere bitir yüreğinde
Yol ver gitsin terk edene sakın dönüp bakmaAyrılık acı gelir insana bilirim
Sakın o gözünde çok büyütüklerinsiz
Yaşayamasın sanma
Kimse kimseye muhtaç değildir aldanma
Doğru davrandığından emin ol
Gerisini o kadar da kafana takma
Gecenin karanlığında kaybolsan da
Gün her sabaha yeni umutlara gebe unutma
Yol ver gitsin seni düşmüş sananlara
Arkandan kuyunu kazanlara acımaYüzleş en büyük korkularınla
Gerçeklerden kaçarak sonu gelir sanma
Kalbini kıranlara o kırık kalp kar kalır sanma
Sana karşı vicdansız olanları
Hayatından silmesini bil
Yol ver gitsin en büyük dertlerine
Yüreğine taşıyamayacağı yük yükleme
Yol ver aksın göz yaşlarına ama
Hayallerini yalana bulama
Hayatını bir zalim uğruna akılsızca harcama
Yol ver gitsin sana bu dünyayı dar eden ne varsa
Yol ver gitsin düşünme acımaDeğerini bilmeyene kendini
İspatlamaya çalışma boşuna
Onu mutlu etmek için kendini hırpalama
Canın ne kadar yanarsa yansın
Bazı şeyleri zamana bırakmaktan korkma
Anlarsalar kıymetin bilinir
Anlamazlarsa sen kaybetmiş
Olmazsın en azından
Yol ver gitsin değer bilmezlere
Bakma gözünün yaşına...Kimsenin seni kırıp incitmesine izin verme
Geç olmadan vazgeçmesini bil hak etmeyenden
Ezdirme kendini kanı beş para etmezlere
Yol ver gitsin acılarına
Umutsuzca tutunduklarına
Yol ver gitsin başı bozuk duygularına
Sonu olmayan sızılarına yol ver gitsinYalnızlıktan korkma sakın
Gerekirse bir başına kal kendi dünyanda
Mutlu olmayı Beceremedim diye yan ama
Yıktı perişan etti diye biri dövünme
Kimsenin arkasından
Hayat zor insanlar kötü bu zamanda
Öyle büyük hesaplara düşüp kendini yorma
Düşmanını orada burada sorma
Göğsünün ortasında ara
Can dediklerin düştüğünde sorar sanma
Bir başınasın şu koça dünyada
Sarıldığın her dalı dost eli sanma
Yol ver gitsin umut tüccarlarına
Mutluluk cellatlarına yol ver gitsin
Gülüşüne huzuruna göz dikken
Göz yaşlarına susamış o zalimlere
Yol ver gitsin hayatından acıma...


Yaman KARACA