Sokakta yürüyordum, rüzgar tuttu elimi. Özleminden ağlıyordum, ağaç sardı belimi. Yokluğun öyle vurdu ki benliğimi, şimdi gözyaşlarımı silecek bir ‘sen’ arıyorum sevgilim.
Gülüşleri olacaksın, bakışları olacaksın, yazdığı en güzel şiir olacaksın, kıskançlıkları olacaksın, sitemleri, öfkeleri olacaksın, söylediği en anlamlı şarkı olacaksın, mutluluk göz yaşları olacaksın, içine sığmayan ama kimseye anlatamadığı bir sır olacaksın.
Seninle, bu hayatta tek istediğim senin yanında uyanmak, elmastan daha parlak gözlerinin içine bakmak olduğunu fark ettim; güneşten daha parlak cildin ve ipek kadar yumuşak dokunuşun. İyi ki varsın aşkım. Seni çok seviyorum.
Sevdalıyım yüreğine beni içten bekleyişine, bana olan sonsuz sadakatine sen nasıl sevdalıysan yüreğime işte aynı öyle sevdalıyım yüreğine hayatım.
Ne mahrurdur bakışları, beni benden alan gözleri, tek temennim kabul olmasıdır biricik aşkım. Biterse sevdam uğruna verdiğim savaş, akar o zaman mutluluktan o gözdeki yaş. Sana ve sevdiklerime gelsin.
Bu gece, yine sen varsın, özlemlerimin başrolünde, ve sessizce haykırışlarım başladı, odamın soğuk ve karanlık köşesinde, gözyaşlarım yağmur misali bir bir süzülür yüreğime, hasret içinde, hadi gel yar, yüreğim oldu oluyor ellerimde…