Soner Kaynar'ın, ağabeyi Uğur Kaynar'ı Sivas Katliamında kaybetmesinin ardından yazdığı şiir;

Buruk bir sessizlik saklardın
dağıtırdı saçlarını Mayıs
saklardım geceyi gözlerine
gelirdin
geldiğin yerden
dağ kokulu öpüşler getirirdin
CİNATINA binerdin
sen ki
sokağın yangına ateşle koşan şairiydin
ekmeğin yoktu
tuzun da
tütünün de.

Yürüdük
bir sevdayı yüreğimize basarak
ayak izlerimizden
sokaklarda
kaygılı yüzler karşılardı bizi
ben yalnızlık
derdim adına
sen hüzün
sen ki
sokağın yangına ateşle koşan şairiydin
ekmeğin yoktu
tuzun da
tütünün de.

Sahi biz seninle
hiç türkü söylemedik mi
alınlarımızı güneşe de mi vermedik
sahi biz seninle
hiç bahara da mı çıkmadık
“…bahar annemizin yemenisinde solgun bir çiçek miydi?...”
kent varoşlarında
fabrika yollarından
bu ihanet yangınından
dağlar daha mı yüceydi
yani dağlar mı ürküttü yüreklerimizi.

Sen ki
sokağın
menekşe yüzlü çocuklarının
yüreklerine
vurgundun
ve gecesinde
oynaşan yıldızlarla
sancıyan
bir sessizliği kuşanıyordu bedenin
şiirse
yaralı bir ceylan gibi
dolanıp dururdu damarlarında
ekmeğin yoktu
tuzun da
tütünün de.

Aşkınam
aşkınam
aşkınam
bir şair ölür
ekmeksiz
tuzsuz
ve tütünsüz
artık
yalnızlığıma yürüyorum bu sokaklarda
acıyla kanıyor
bastığım kaldırım taşları
hoşça kal şair dostum
insan kardeşim.

Soner KAYNAR