Herkes bir bir uçtu bu gönül limanından.Eş,dost,herkes.
Bilindik bir şeydir ama başına gelmeyeceğini sanarsın.O kadar gözün boyanmıştır ki''Yok ya bana yapmaz''dersin fakat bir bakmışsın ki sağ tarafından sana rüzgar vurur sert bir rüzgar,Sol tarafındaki cehenneme doğru itekler seni.Çaresizsin,her şeyden bıkmış ''İnceldiği yerden kopsun''düşüncesindesin,kimse seni bu durumdan kurtarmayacak.Kimse seni düşünmeyecek bile.
O dağlara bel bağlama,bir gün onlar ufalandığı zaman taşları sana çarpar.
Ne yaparsan yap hayatında son yapacağın şey bir insana umut bağlamak olsun.

Hep ilk günlere lanet ediyorsun.Keşke güvenmeseydim,keşke sevmeseydim,keşke dostum demeseydim,arkadaşım,kardeşim demeseydim.
Bunların hepsi senin de suçun arkadaşım.Sen eğer bu haldeysen onlar yüzünden değil.Kendinden ötürü bu durumdasın.Onlara bu imkanı,bu gücü,bu yetkiyi veren sendin.Yükseklerden uçtun dostlarınla,işte böyle de çakıldın yerin dibine.Hani o çok güvendiğin dostların neredeler ?
Sen bu yazıyı okurken hiç arkanda duran bir dostunun olduğunu sandın mı.

Asla ama asla,kimseye gerektiğinden fazla değeri vermeyin.Yoksa böyle çakılırsınız kaldırım taşına çakılır gibi.
Denemesi bedava.