O gün biten sadece biz değildik,o gece içimizdeki heves de öldü.
Belki de duygularımızın katili olduk,belki de hayatımızın ışığı olduk.
Bizim odamızda yanan ışığımız vardı fakat tepemizde parıldayan bir güneşimiz yoktu.
Belki de hep bu yüzden Hayat'a geriden başladık.
O kadar alışılmışlık var ki ,çekip gidesi geliyor insanın.Yeterli cesareti ve gücü buluyor fakat vicdan duygumuza esir düşüyoruz.
Bazen ise bir mesaj kadar yakınız fakat o dünyanın bir ucunda,sen bir ucundasın.
Çok yakıyor içini bazen bu gerçekler,ağlaya ağlaya bile olsa vurarak kırarak bile olsa,içini yakıyor.
En sonunda ise,terli alnın yerden kalkıyor ve güneşe bakıyorsun,güneşin o ışıltısı yüzüne vuruyor.
Hepsi geçecek bize tek lazım olan sabır ve merhamet kaynağı olan insanlar.
Sen hatayı kendinde arayarak hata edenler'densin oysa ki kaldır kafanı bir bak etrafında
Kaç kişi can vermiş bu ''Aşk''denilen uğurda.....