Uzun zaman geçmiş artık kendisiyle yüzleşmeyi bırakmıştı artık düşündüğü hiçbir şey yoktu aklında sadece yalnızlık vardı. Ait olamama hastalığı. Bir kanser gibi girmişti tüm bedenine, ne gece birlikte yatttığı kadını tanıyordu ne de sabah uyandığı evi. Her şey o kadar düz ve sıkıntılıydı. Memleketine gitmişti annesi onu evden kovmuştu. Kimsesi kalmamıştı zaten bir kaç ayada annesini kaybetmişti.
Köye gidip yerleşsem mi aklından hiç gitmiyordu. yapmak çok zor geliyordu ona. Artık doğru dürüst bir işide kalmamıştı. Yolda sallanarak yürüyordu. Yine çok içmişti. köşede bir sokak lambasının altında bi ses duydu, oraya doğru yürüdü ses bir ağlama sesiydi. Bir kadın ağlıyordu, Lambanın aydınlığı onun gölgesiyle büyümüş ve kadın karanlıkta kalmıştı. NE istiyorsun dedi kadın sert bir şekilde. Bilmem anlamında kafasını salladı. Git buradan dedi kadın sertliğinden bir şey kaybetmeyerek. Kabul edercesine başını salladı yoluna döndü gidiyordu. Kadın Dur dedi. Nereye gidiyorsun dedi. Bu ses çok tanıdıktı. Arkasını dönüp baktı ve yıllar önce aşık olduğu kadını gördü. Anlam verememişti. Ona doğru adım atmak istediğinde ise dudakları Arnavut kaldırımının soğukluğuyla öpüştü. Her yer kararmıştı. Gözünü açtığında bir evdeydi saat epey geçti. Kalkmak istedi ama başaramadı sonra kırmızı elbiseli bi kadın yanına geldi ağlamaktan makyajı akmıştı. iyi misin dedi. Gitmeliyim dedi ve kalktı. Kadın kolunu tuttu göz gözelerdi. Kadın adamın dudaklarına hamle yapmıştı ki Hayır dedi. Artık istemiyorum hiç bir şey. Sendeleyerek evden çıktı. Apartman kapısından Arnavut kaldırımına bıraktı kendi kendini saatlerce yürüdü. Nereye gittiği hakkında bir fikri yoktu. Yüksekçe bir yerde durdu. Karşısında eşsiz bir manzara vardı. Günün turuncu ışıkları önce denizi sonra ise onu aydınlatmıştı burada kaç saat kıpırdamadan bekledi bilmiyordu. Ama güneşin doğuşuyla eşsiz manzara bu kez de güzelliğiyle çıktı karşısına ve çok beklemeden bıraktı kendini yukarıdan aşağıya kaldırımla bir kez daha öpüştü. Etrafta çığlık ve sesleri duyuyordu. Bir ses adam atladı diyordu. Ambulans çağırın. Artık her şey için çok geçti. Önce nabzı yavaşladı sonrada nefesi alış verişi. Polisler üzerinden kimlik bulabilmek için aradılar sadece saman sarısı bir zar çıktı cebinden. Hemen açtı poliselr bir sayfaya kocaman SON yazmıştı.