Şehir gibi olmalı insan! kendi duygumdan... Şiir

Ve ben bazen köşe başında bekleyen küçük bir çocuk gibiydim seni görme telaşına düşün defalarca aynı sokakta bir ileri bir geri gelen işte o çocuk ama biliyor musun Çok güzel ama çok güzel yakışır taraflarımız vardı birbirimize mesela sana her baktığımda koskoca şehirler gelirdi aklıma o çıkmaz sokaklarda kayboluşlarım gibiydi öyle ya ben de gurbette büyümüştüm ne de olsa ama en güzeli de defalarca sana gelmek ve kaybolmak gibiydi titriyordu yüreğinde işte yüreğim ama ne olursa olsun yine de sen de kayboluşlarımı gizliyordum bu koca şehirde sahillere vuruyordu bazen yalnızlığın bazen de çarşının ortasında yapayalnız ben en güzeli de sana yalnız aşık olmak ve sevmek vardı içimde kalbimin en kuytu köşesinde seni gizlemiş Esen rüzgarları hiç mi hiç benimsememiştim çünkü sen vardın bende ve ben de sende hani derler ya okyanus gibi olmalısın işte aynen öyle senin sonsuzluğa dek ve seni sonsuza kadar sevmek vardı bende ve şimdi sen neredesin ben nerede.... ( Benim okul okumuşluğum yoktur nerede soru işareti ve nerede virgül katacağımı bilmem bildiğin bir tek şey var hiç kimsenin görmeyeceği kalp gözüyle seni izlememdir ömür boyu...)