![]() |
| | #1 |
| Hayat, sürekli tutunmakla değil, bazen bırakabilmekle olgunlaştırır insanı. Çünkü her şey bizimle kalmak zorunda değildir. Her insan, her duygu, her anı, her plan… Hepsi birer misafir gibi gelir, bize bir şey öğretir ve zamanı gelince gider. Biz ise çoğu zaman gitmesi gerekeni tutmakta, kalanı zorlamaktayız. İşte en çok da orada yıpranıyoruz. Bazen bir dostluğu, bazen bir sevgiyi, bazen de bir hayali bırakmak gerekir. Çünkü her şeyin bir vakti vardır. Bitmesi gereken şeyleri uzatmak, sadece acıyı büyütür. Hayat, “neden gitti?” diye sormakla değil, “ne öğretti?” diye sormakla anlam kazanır. Bırakmak; vazgeçmek değildir, yenilgiyi kabul etmek hiç değildir. Bırakmak, teslimiyettir. Olması gerektiği gibi olmaya razı olmaktır. Bazen bırakmak, kalmaktan daha büyük bir cesarettir. Çünkü bazı kapılar ancak arkalarını dönüp gidenlere açılır. Hayatın sırrı, her şeyi yanında taşımaya çalışmamakta gizlidir. Bazı şeyler yük olur, bazıları ise iz. Yüklerini bırakmayı öğren ki, izlerinle yürüyebilesin. Bırak gitsin… Zamanı dolmuş insanlar, bitmiş sözler, tükenmiş sabırlar… Bırak ki hayat sana yeni yollar, yeni yüzler, yeni umutlar sunsun. Unutma; her kaybediş, seni kendine biraz daha yaklaştırır. Ve bazen, en büyük kazanım; kaybetmeyi kabullenebilme olgunluğudur. 👍 1 | |
| |
| | #2 |
| Bitmesi gereken şeyleri uzatmak, sadece acıyı büyütür. Emegine kalemine sağlık cok beyendim
________________ ![]() | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
| Stil | |
| |