![]() |
| | #1 |
| insanların meseleleri, bir şekilde benim meselemmiş gibi önüme düşüyor. Kimin kiminle küs olduğundan tut, kimin neyi neden yaptığını çözme çabasına kadar... Bazen öyle oluyor ki, hiç içinde olmadığım bir tartışmanın ortasında kendimi savunma yaparken buluyorum. Sadece sessiz kaldım diye bile taraf sayıldığım anlar oluyor. Neden böyle oluyor bilmiyorum. Belki insanlar kendi içlerinde çözemediklerini dışarı yansıtarak rahatlamaya çalışıyor. Belki de birilerinin yanlarında olmasına ihtiyaç duyuyorlar. Ama şu bir gerçek ki; herkesin yükünü taşımak, özellikle o yük sana ait değilse, insanı yıpratıyor. Kendi hayatımıza, kendi dengemize o kadar az zaman kalıyor ki... Sürekli bir şeylerin açıklamasını yapma, birilerini idare etme, yanlış anlaşılmamak için dikkat etme hâli içindeyiz. Bazen gerçekten de "Ben bu hikâyenin neresindeyim?" diye sormadan edemiyorum. Artık biraz sınır çizmek gerek. Sessiz kalmak suç değil. Bir tartışmaya dahil olmamak, tarafsız kalmak demek değil. Bazen gerçekten ilgilenmemek demek. Ve bu da çok doğal. Kimsenin hikâyesini sahiplenmek zorunda değiliz. Herkes kendi sayfasını yazsın. Biz de kendi cümlelerimize bakalım. | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |