![]() |
| | #1 |
| Bir hiç uğruna yitip gitti Masum filizler, genç fidanlar... Henüz tomurcuk açamamış, Dünyaya gözlerini zar zor açmış çocuklar. Onların hayalleri vardı, Yarınlara dair umutları, Ama zaman, acımasız ve sessiz, Söküp aldı ellerinden hayatı. Her biri bir yıldızdı gökyüzünde, Parlak ve ışıltılı, ama çok kısa parlayan... Şimdi karanlık çökmüş etraflarına, Ve bizler sustuk, izledik çaresizce. Gözlerim doluyor her an, Her fidan bir parçam, her çocuk canımdan bir parça. Sanki kendi canimdan, kendi kardeşim kaybolmuş gibi, Bir hiç uğruna solan umutlar, içimde sızlayan acılar. Ne olurdu, biraz sevgi, biraz anlayış, Biraz da sabır ve merhamet... Belki onlar da büyürdü, filizlenirdi yeniden, Ama yok, sustu hayat, sessizce söndü o masum ışıklar. 👍 1 | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |