|
|
28 Mayıs 2025, 15:33
| #1 |
  |  Eskisi Gibi Değilim Artik Eskisi gibi değilim artık… Ne eskisi kadar susuyorum, ne de herkesi anlamaya çabalıyorum. Kırıldığım yerlerden ses etmiyorum belki ama, oraları artık sarıp sarmalamıyorum da. Yoruldum… Hem de öyle böyle değil. İçimdeki ses bile ara ara susuyor. Anlatamadığım ne çok şey birikti… Dilime gelmiyor ama yüreğim bağırıyor içten içe. Bazen kalabalıkların ortasında, dünyadaki tek sessiz benmişim gibi hissediyorum. Ne garip… Bu kadar insanın içinde bu kadar yalnız kalabilmek. Kimse fark etmiyor, ama ben her geçen gün biraz daha eksiliyorum sanki. Bir zamanlar kendim için kurduğum hayalleri, şimdi başkaları yaşayabiliyor diye izliyorum sessizce. Çırpınıyorum ama kimse görmüyor. Görse de anlamıyor. Ben artık “iyi misin?” sorusuna “iyiyim” demekten bile yorgunum. Gençliğim göz göre göre eridi ellerimin arasından. Bir avuç umutla başladığım yolda, elimde şimdi yorgun bir beden, yıpranmış bir kalp kaldı. Emek verdim… Hem de çok. Ama bazı şeyler emekle bile olmuyormuş meğer. Çünkü bazen ne kadar versen de, o kalabalığın içinde görünmez oluyorsun. Eskisi gibi değilim artık. Artık kimseye kendimi anlatmak zorunda hissetmiyorum. Ne eksik ne fazla, olduğum gibiyim. Canım nasıl istiyorsa öyle susuyor, öyle konuşuyorum. Kırıldım ama dağılmadım. Yoruldum ama vazgeçmedim. Ve evet, belki içten içe hâlâ yalnızım ama bu yalnızlığı da artık kendi evim gibi benimsedim. Çünkü öğrendim… İnsanın en çok kendine iyi geldiğini, en büyük iyiliğin bazen sadece "kendin olmak" olduğunu öğrendim. 👍 1 |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde