![]() |
| |
| | #1 |
| Ben bazen yoruluyorum. Sebebini kimse sormuyor, ben de anlatmıyorum zaten. Herkes güçlü halimi seviyor. Hep gülümseyen, hallederiz diyen, "ben iyiyim" diyen tarafımı… Ama içten içe, bazen sadece susmak istiyorum. Çünkü bazı günler içimden hiçbir şey gelmiyor. Ne konuşmak, ne açıklamak, ne de anlatmak… Sanki içimde bir dağ var, taşımaya alıştığım ama aslında altında ezildiğimi kimsenin bilmediği bir dağ. Küçücük şeylerde büyüyen bir sessizlik var bende. Kimseye yük olmak istemediğim için değil, alıştığım için anlatmıyorum. Ben bu sessizliği kendime yuva yaptım. Ve işin garibi… Bazen bu sessizlikte kendimi en çok ben duyuyorum. | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |