|
|
13 Mayıs 2025, 11:22
| #1 |
  |  Bir Omuz Gibi Sessiz Yol uzun… Ve her adımda başka bir yüz, Başka bir hikâyeye açılan gözler var. Kimileri yanından geçip gider, Kimileri sessizce içini bilir. Bir dost, bazen bir omuz olur Sözsüz anlayan, gözle konuşan. Ne zaferin yükünü sorar Ne de düşerken nedenini… İnsan dediğin; kırılır bazen, Ama en çok sessiz kalınca büyür. Küçük bir tebessümle açılır en ağır kapılar, Ve bir dost eli, karanlıkta bir kandil gibi İnsan dediğin; kırılır bazen, Ama en çok sessiz kalınca büyür. Küçük bir tebessümle açılır en ağır kapılar, Ve bir dost eli, karanlıkta bir kandil gibi… Giden olur, kalan olur, Ama izi kalır her geçenin. İyi niyetin, vefanın, sabrın Bir ağırlığı vardır, zamanla anlaşılan. Dünya, yoldaşla güzelleşir. Çünkü ne yürek ne omuz, Tek başına taşır hayatı. 👍 1 |
| |
|
13 Mayıs 2025, 11:35
| #2 |
  | Okuyunca aklıma Derya Bedavacı geldi.. Anne, beni anlayan yok Omuzumda yüklerim çok Seninkinde yer kaldıysa Başımı koysam biraz anne. 👍 1
________________  |
| |
|
13 Mayıs 2025, 11:40
| #3 |
| | Keskem Sarkiyi paylasarak yazsaydim @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]
:))) 👍 1 |
| |
|
13 Mayıs 2025, 11:53
| #4 |
| Ve her insan, zamanın dünya üzerinde bıraktığı birer yara izidir. 👍 1 | |
| |
|
13 Mayıs 2025, 12:04
| #5 |
 | Kaleminize sağlık, paylaşım için teşekkürler. 👍 1 |
| |
|
13 Mayıs 2025, 12:37
| #6 |
| | Tsk Ederim. 👍 1 |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
