|
|
19 Nisan 2025, 20:55
| #1 |
  |  Buğulu Gözler Dumanli Geceler Bir sokak lambası kadar yalnızım, Işığım titrek, gölgem peşime düşmüş. Gözlerin gelir aklıma, buğulu bir perde gibi, Arkasında ne var bilmem, ama eksik bir şey varmış gibi. Sigarama sarılıyorum, dumanı sen gibi kıvrılıyor, Bir hatıra olur da, insanın içine siner ya hani. İçtikçe sen oluyorsun, duman değil de özlemin, Boğazımda kalıyor, ne yakıyor ne geçiyor. Bir banka oturmuşum, gece sanki eski bir mektup, Ne göndereni belli, ne de alıcısı. Adını söylesem dağılıyor hava, Susuyorum… susmak da seni hatırlatıyor. Buğulu gözlerinde kayboldum bir gece, Kendimi ararken seni buldum önce. Şimdi her duman, her iç çekiş, Sensizlikle baş başa kalan bir şiir işte… |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
| Stil | |
| |
Normal
