|
|
30 Nisan 2021, 14:58
|
#1 |
  |
Bir zamanlar istasyon. (1990 yılı dolandırıcılık hikayesi)
Yıl 1990 kasım ayı. saat gece 23:00. Yer Suadiye tren istasyonu.
Memurların mesaisi bitmiş gişe ışıkları sönmüş. İstasyon kapkaranlık. Sadece kıytırık bir florasan lamba yanıyor istasyonun ortasında. Doğal olarak herkes o kısımda toplanmış. Son banliyo trenini bekliyor herkes. Ama önce geçmesi gereken bir tren var. Haydarpaşa'dan kalkan bir mavi banliyo treni geçecek. İstasyon bir an 120 tonluk lokomotif ışıklarıyla aydınlandı. İstasyon zangır zangır sallanıyor. Herkes iyice birbirine sokuldu. Tren 80-100 km hızla bastı geçti. Raylardaki cayırtı tren gürültüsü hepsi bitti. Herkes gene o kıytırık sadece dibini aydınlatan florasan altında beklemeye devam ederken istasyonun karanlık kısmından bir ses. Aggggghhhh Herkes o yöne dönüp baktı. Hiç bir şey görünmüyor. Sadece ses var. Herkes korkudan omuz omuza iyice sokuldu sesin geldiği yöne korkuyla bakıyor. Aggghhhhh sesleri iyice yaklaştı. Yaklaşınca belli olmaya başladı inleyen 20'li yaşlarında bir genç. Üstü başı paramparça. Yüzü gözü kan revan içinde. Sallana sallana yaklaştı. Kendini kalabalığın ortasına o lambanın altına attı. Hemen biri çıktı... Kardeşim ne oldu sana ne oldu? Genç kafayı kaldırdı. Trenle kaçak olarak gebze'ye gidiyordum düştüm diyebildi. Ortaya atlayan adam hemen bağırdı bu çocuğu acil taksiyle hastaneye götürmemiz lazım. Ben götürürdüm ama çok acelem var. Herkes son treni bekliyor. Kimse olaya yanaşmak istemiyor evine gidecek. Adam tekrarladı ben götüreyim tamam ama hiç param yok. Herkes bir anda cebinden çıkarttığı ne varsa uzattı adama. 15 20 kişi 20 50 ne çıkardıysa verdi. Adam paraları topladı. Genci yerden kaldırdı. Yürüye yürüye istasyondan uzaklaştılar. Karanlıktan bir ses daha gelmeye başladı. Birisi kahkahalar ile gülüyor. Kafamızı bu sefer sesin geldiği yöne çevirdik. Bizim arka tarafımızda göbekli bir adam sırtını duvara yaslamış elinde bir sigara bize bakarak gülüyor. Herkes adama bakıp kaldı. Adam gülmesi geçince konuşmayı sürdürdü. 3 senedir her gece bu saatte son tren için bu istasyonda beklerim. 3 sene önce ben de ilk kez gördüğümde para vermiştim. Sonraki gece gene görünce olayın bir oyun olduğunu anladım. O günden sonra bu tiyatro oynarken her gece oturup izlerim. Adamlar her seferinde herkese bu numarayı yediriyor. Bende 3 senedir verdiğim 20 lirayı bilet parası olarak düşünüp izliyorum. Geçmiş olsun. Herkes homurdanmaya başlamışken istasyon yeniden titremeye başladı. Son tren istasyona yanaştı herkes trene bindi. Yıllardır bu olayı düşünüyorum. 3 senedir her gün tekrarlanan bir tiyatro ve işe bulaşmamak için para veren insanlar. Alıntı . |
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
