|
|
08 Ocak 2022, 22:54
| #1 |
 Yalnız insanların çığlığı. Bir kış günü üzerimde bir eski hırka sokakta yürürken küçük bir kedi gördüm titriyordu, avuçlarıma aldım yalnız ürkek ve terkedilmis. Hırkama sararak evde sobanın yanı başına bıraktım, sobanın üstündeki çaydanlıktan bir dem doldurdum, oturdum pencereden dışarı izlemeye başladım ve düşündüm. Yalnızlık neden bu kadar acıtıyor insanı, Anne baba ve bir aile özlemimi yoksa eksiklik mi bu bendeki. Pencerenin tam önünde bir ağaç yapraklarını tamamen dökmüş üstlerinde kalan sonra yapraklarını rüzgarın yardımı ile onlardan kurtulurcasina itmeye çabalıyordu,acaba sadece kurtulmak mi yoksa yalniz kalmakmıydi amacı. Uzun zaman olmuştu evime misafir gelmeyeli, küçük kedi yalnizliktan kurtulmuş olacak ki üzerindeki soğukluğu atar atmaz yanıma gelip yatmasi ve kuyruğunu altına kıvırarak, sende mi yalnızsın dercesine sokulması, aslında yalnız olan biz değildik insanlıktı. 👍 3
________________ "Sevilmenin kıymeti bilinmiyorsa, Uzaklaşmak En güzeli ki üzülen sen olmayasın" | |
| |
| Şu Anda Bu Makale Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde