|
|
22 Aralık 2023, 22:44
| #1 |
 Hatalarımızdan Bir İnsan Yarattık. İnsan bazen kendini o kadar yalnız hissediyor ki, yüreğinde ki ağırlığı bir kenara bırakamıyor yutkunamıyor bile, bazen çaresizlik içinde boğulmaktan korkuyor. Artık tamam diyor anlıyorum sebebini ve kendini suçlamaya başlıyor.Bu hayat bana kurulan bir tuzak diyerek kendini avutabiliyor ama ne çare ki kendini sorgulamaktan alıkoyamıyor. Pimi çekilmiş bir bomba gibi görmüyor kendini bazen ve bazende umutlarını ölçmeye tartmaya başlıyor.Nefes almaya korkar mı insan zarar verdigi anların biran da aklına geliyor.Unutmak istediğin her hatıra gözünün önüne gelmemesi için neler yapmıyoruz ki. Sadece yalnızlık kalıyor bazen hislerin ile boğulmaktan korkuyorsun korkmamak için birşeyler yapmak istiyorsun ama elinden kolundan tutuyor o yaşantıların seni içine içine çekiyor. Bu makale birazdan fazlası yalnızlık psikolojisinin kendine yarattığı travma olarak düşünebilirsiniz ama değil, insani kemiren insani çürümeye terkeden bir canavar diyebilirim. Hiçbir zaman anlamadı insanoğlu yaşamında biriktirdiği yanlışlar ve dogrular Birgün karşısına çıkacağını unutuyor, unutmaması gereken ne varsa onu hata olarak görmeyerek devam ediyor. Aslında o kadar çok hata yaptım ki bu hayatta yaptığım doğrularımı bana unutturdu ne acı bir şey olduğunu ilk hatam da anladım aslında ama asla ilk hatamda bunu anladım, sanırım hep geç kalmışım. Verdiğim kararları tekrardan düşünüyorum ki iyiki yanlış kararlar vermişim ki hatalarimi görebilmişim diyebiliyorum ama bu hayatima mal olmuş sanirim. " Hatalar insanları güçlü kılmak icin vardır diye düşünerek hayatımdan vermeye devam ediyoruz " Kalem: 22.12.2023 22:30 👍 1
________________ "Sevilmenin kıymeti bilinmiyorsa, Uzaklaşmak En güzeli ki üzülen sen olmayasın" | |
| |
| Şu Anda Bu Makale Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde